Operacja otwarta zerwanego ścięgna Achillesa

Operacja czy leczenie zachowawcze – co lepsze przy zerwaniu ścięgna Achillesa?

Leczeniem z wyboru przy zerwaniu ścięgna Achillesa jest zabieg operacyjny, który umożliwia precyzyjne zszycie przerwanych struktur i przywrócenie ich odpowiedniego napięcia oraz długości.

W leczeniu zachowawczym stosuje się unieruchomienie kończyny w opatrunku gipsowym w tzw. końskim ustawieniu stopy. Metoda ta zarezerwowana jest przede wszystkim dla pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie tych, u których występuje duże ryzyko trudności w gojeniu tkanek miękkich, np. w przebiegu cukrzycy czy przy obecności przewlekłych ran kończyn dolnych.

Z kolei leczenie operacyjne, poza wyższą skutecznością w kontekście przywrócenia funkcji kończyny, pozwala także na szybszy powrót do codziennej aktywności – zarówno w kontekście pracy zawodowej, jak i sportu.

Kiedy operować ścięgno Achillesa?

Zabieg operacyjny powinien być wykonany możliwie jak najszybciej po urazie – najlepiej w trybie pilnym. Do operacji kwalifikuje się przede wszystkim osoby młode, aktywne fizycznie oraz sportowców. U tych pacjentów nadrzędnym celem jest pełne przywrócenie sprawności ścięgna oraz zmniejszenie ryzyka nawrotu zerwania. Wczesna interwencja pozwala uniknąć problemów wynikających z tworzenia się przykurczów lub wytworzenia ubytku w miejscu uszkodzenia.

Leczenie chirurgiczne ścięgna Achillesa – na czym polega?

Zabieg szycia ścięgna Achillesa może być przeprowadzony w kilku technikach – otwartej, małoinwazyjnej lub przezskórnej. Najszersze zastosowanie znajduje metoda otwarta, która pozwala na bezpośredni dostęp do miejsca uszkodzenia i dokładne zszycie kikutów pod pełną kontrolą wzrokową.

Operacja otwarta zerwanego ścięgna Achillesa

Zabieg polega na wykonaniu podłużnego nacięcia skóry po przyśrodkowej stronie ścięgna. W ten sposób omija się nerw łydkowy i uzyskuje dostęp do uszkodzonej struktury. Chirurg otwiera ościęgno i oczyszcza miejsce zerwania. Zerwane końce są łączone za pomocą szwów niewchłanialnych, a w razie potrzeby wzmacniane włóknami mięśnia podeszwowego.

W sytuacji, gdy ścięgno zostało oderwane od przyczepu na kości piętowej, lekarz oczyszcza powierzchnię kostną i wykonuje otwory, przez które przeprowadza szwy przytwierdzające ścięgno. Po zakończeniu szycia rana jest zamykana, a stopa ustawiana w lekkim zgięciu podeszwowym. Na kończynę zakładany jest opatrunek uciskowy lub gips.

Jak przebiega rekonwalescencja po operacji ścięgna Achillesa?

Proces rekonwalescencji po operacji ścięgna Achillesa obejmuje kilka faz i rozpoczyna się od momentu zakończenia zabiegu. W pierwszych dniach po operacji pacjent może odczuwać ból i zauważyć obrzęk kończyny. Objawy te są typowe i łagodzone za pomocą leków przeciwbólowych oraz uniesienia nogi w pozycji wyższej niż poziom serca.

Około 10. dnia po zabiegu odbywa się pierwsza wizyta kontrolna. W jej trakcie oceniane są postępy gojenia oraz zdejmowane są szwy i gips. W zamian pacjent otrzymuje ortezę funkcjonalną, którą należy nosić przez kilka tygodni. Wtedy też zaczyna się etap stopniowego obciążania nogi. Początkowo pacjent porusza się o kulach, dotykając podłoża jedynie palcami. Z czasem dozwolone jest pełniejsze obciążanie – zawsze pod ścisłą kontrolą zespołu terapeutycznego.

• 0–6 tydzień: terapia manualna, ćwiczenia czynno-bierne bez przekraczania granic oporu, wzmocnienie mięśni obręczy biodrowej i stabilizacji tułowia.
• 7–8 tydzień: rozpoczęcie pierwszego stretchingu ścięgna (jeśli blizna jest dojrzała), reedukacja chodu.
• 8–12 tydzień: ćwiczenia PNF i trening czucia głębokiego, powrót do prawidłowego wzorca chodu.
• 4. miesiąc: możliwe pierwsze wspięcia na palce i lekkie truchtanie.
• 6. miesiąc: powrót do pełnej aktywności bez objawów przeciążenia.

Bieganie po operacji ścięgna Achillesa – kiedy można wrócić do aktywności fizycznej?

Powrót do biegania po operacji ścięgna Achillesa jest możliwy po kilku miesiącach od zabiegu, jednak u każdego pacjenta czas ten może wyglądać nieco inaczej i zależy od indywidualnych postępów w rehabilitacji.

Proces rekonwalescencji po zerwaniu ścięgna piętowego wymaga czasu, zaangażowania i systematyczności. Kluczowe znaczenie ma odpowiednio zaplanowana fizjoterapia, która stopniowo przygotowuje ścięgno oraz mięśnie łydki do ponownego obciążania. W pierwszych tygodniach największy nacisk kładzie się na odbudowę ruchomości stawu skokowego, elastyczność blizny oraz wzmacnianie struktur wspomagających pracę kończyny.

W 8–12 tygodniu szczególne znaczenie zyskują ćwiczenia reedukujące prawidłowy wzorzec chodu oraz stymulujące czucie głębokie (propriocepcję). To właśnie one przygotowują ciało do wykonywania dynamicznych aktywności, takich jak bieg. Pierwsze próby truchtu wprowadzane są stopniowo, po uzyskaniu pełnego zakresu ruchu i odpowiedniego poziomu kontroli nerwowo-mięśniowej.

Celem nie jest jak najszybszy powrót do biegania, lecz pełne i bezpieczne odzyskanie sprawności – bez ryzyka przeciążenia operowanego ścięgna. Stopniowe zwiększanie intensywności ćwiczeń, uważna obserwacja reakcji organizmu oraz cierpliwość są niezbędne dla trwałych i bezpiecznych efektów.

Jakie są powikłania po operacji ścięgna Achillesa?

Choć zabieg jest stosunkowo bezpieczny, jak każda operacja niesie za sobą ryzyko powikłań.

Najczęstsze z nich to:

• przedłużający się ból,
• utrzymujący się obrzęk,
• zakażenie rany,
• zrosty ograniczające ruchomość,
• zakrzepica żył głębokich.

Ryzyko komplikacji zależy od wielu czynników – zarówno ogólnego stanu zdrowia pacjenta, jak i techniki operacyjnej. Operacja otwarta, choć bardziej inwazyjna, pozwala na dokładne zszycie ścięgna, co zmniejsza ryzyko niepełnego wygojenia.

Jak wygląda blizna po operacji otwartej ścięgna Achillesa?

Blizna po operacji otwartej ścięgna Achillesa zwykle ma postać podłużnego śladu biegnącego wzdłuż tylnej części łydki. Jej długość zależy od techniki operacyjnej i rozległości uszkodzenia, jednak w większości przypadków jest to kilkanaście centymetrów. Blizna taka nie tylko stanowi trwały ślad zabiegu, ale także ma wpływ na biomechanikę kończyny i dalszy przebieg rehabilitacji.

Początkowo w miejscu zszycia dominuje delikatna tkanka bliznowata, tworzona głównie z kolagenu typu III – mniej wytrzymałego niż kolagen typu I. Dopiero z czasem następuje stopniowa przebudowa strukturalna, która prowadzi do zastąpienia słabszych włókien mocniejszymi i bardziej uporządkowanymi. Ostateczne wzmocnienie blizny trwa około 6 miesięcy, ale cały proces remodelingu ścięgna i przylegających tkanek może trwać nawet 2 lata.

Aby uzyskać elastyczną, funkcjonalną i możliwie niewidoczną bliznę, niezbędna jest odpowiednia terapia manualna – w tym mobilizacja blizny i techniki rozluźniające tkanek miękkich. W praktyce dobre rezultaty może przynieść również zastosowanie technik uzupełniających, takich jak igłoterapia.

Cena operacji ścięgna Achillesa ile trzeba przeznaczyć na zabieg prywatny?

Koszt operacji otwartej ścięgna Achillesa wykonywanej w warunkach prywatnych jest zróżnicowany i zależy przede wszystkim od lokalizacji ośrodka, doświadczenia zespołu operacyjnego oraz zakresu opieki pooperacyjnej.

• Najniższy koszt: ok. 2 500 zł
• Średnia cena rynkowa: ok. 6 027 zł
• Najwyższa cena: nawet do 8 680 zł

W cenie zabiegu zazwyczaj zawarte są koszty sali operacyjnej, znieczulenia, opieki medycznej oraz pobytu w placówce (najczęściej w trybie jednodniowym). Niektóre ośrodki oferują również kompleksowe pakiety, które obejmują m.in. pierwsze wizyty kontrolne, zmianę opatrunków, a nawet wstępną rehabilitację.

Warto dokładnie zapoznać się z zakresem usług w danej placówce, aby uniknąć dodatkowych kosztów po zabiegu – np. związanych z konsultacjami czy unieruchomieniem pooperacyjnym (orteza, opatrunki).