Urazy nosa
Złamanie kości nosowej stanowi jeden z najczęstszych urazów dotyczących kości twarzoczaszki. Wypadki komunikacyjne, upadki czy bójki sprawiają, że pacjenci ze złamanym nosem stanowią niemałą grupę pacjentów zgłaszających się na szpitalne izby przyjęć. Chociaż najczęstszą przyczyną przeprowadzania korekty nosa jest chęć poprawy własnego wyglądu, to operacje te mogą być także przeprowadzane właśnie z powodu urazu.
Większość urazów nosa przebiega z krwawieniem, po którym pojawia się obrzęk i nierzadko powstaje krwiak. Złamany nos często jest przesunięty w którąś ze stron lub jest zapadnięty. W trakcie urazu może dojść do naruszenia struktury chrzęstnej lub kostnej rusztowania nosa, bądź też obu tych struktur jednocześnie. Częstą sytuacją jest skrzywienie przegrody nosa, czyli jego części chrzęstnej. W takiej sytuacji pacjent może nie być świadomy faktu, iż doszło do uszkodzenia tej struktury. Objawy o tym świadczące to przede wszystkim:
- zaburzenie drożności nosa
- upośledzenie powonienia
- chrapanie
- nawracające infekcje zatok i gardła
- bóle głowy i krwawienia z nosa
Jeżeli w wyniku urazu doszło do naruszenia struktury kostnej nosa i złamania jego kości, to efekt urazu jest odczuwalny i widoczny natychmiast. Często pojawia się krwawienie i masywny obrzęk nosa. Po kilku dniach, po ustąpieniu obrzęku widoczne jest skrzywienie lub zapadnięcie się nosa.
Kwalifikacja pacjenta do rekonstrukcji nosa

W ramach postępowania kwalifikacyjnego do korekty nosa po urazie, lekarz dokładnie bada pacjenta – zarówno podmiotowo, jak i przedmiotowo. Specjalista zwraca uwagę na to czy nos po urazie nie ma zaburzonych funkcji oddechowych, dlatego pacjent powinien spodziewać się pytań o prawidłowe oddychanie w dzień oraz ewentualne chrapania podczas snu. Po zebraniu wywiadu lekarz przystępuje do dokładnego badania fizykalnego nosa. Przy użyciu wziernika zagląda do wnętrza obu jam nosowych, oceniając wszystkie dostępne w ten sposób struktury. Takie postępowanie pozwala ocenić anatomię nosa oraz defekty powstałe wskutek urazu.
Podczas konsultacji specjalista wyjaśnia również pacjentowi, jak będzie przebiegała operacja, omawia możliwe do uzyskania efekty oraz informuje o możliwych powikłaniach i ryzyku ich wystąpienia.
Przygotowanie do korekcji nosa
Przygotowanie do korekty nosa po urazie nie odbiega specjalnie od postępowania charakterystycznego dla innych operacji plastycznych nosa. Pacjent musi wykonać podstawowe badania krwi:
- morfologię
- czasy krzepnięcia
- stężenie elektrolitów
- poziom enzymów wątrobowych
W niektórych przypadkach lekarz może skierować pacjenta na dodatkowe badania, np. elektrokardiografię (EKG). Na cztery tygodnie przed zabiegiem konieczne jest zaprzestanie palenia papierosów – nałóg ten mógłby źle wpłynąć na proces gojenia się ran. Na około 7 dni przed procedurą należy natomiast odstawić leki zmniejszające krzepliwość krwi. Oznacza to, że nie można przyjmować również aspiryny.
Na czym polega rekonstrukcja nosa pourazowego?

Rekonstrukcja nosa pourazowego jest zabiegiem o wiele trudniejszym niż zwykła plastyka, wykonywana jedynie z pobudek estetycznych. Często bowiem korekta nosa po wypadku ma nie tylko przywrócić jego estetyczny wygląd, ale również prawidłowe funkcje oddechowe. Zdarza się również, że zabieg wymaga wykorzystania chrząstek z innych części ciała, np. uszu.
W przypadku plastyki nosa pourazowego, którego struktury nie posiadają istotnych ubytków, zabieg ma podobny przebieg do klasycznej rynoplastyki, która może być przeprowadzona zarówno z dostępu zamkniętego jak i otwartego. Rekonstrukcja wielu ubytków wymaga wykorzystania dojścia otwartego do struktur nosa – u jego podstawy. Chirurg wykonujący zabieg ma wówczas za zadanie odtworzyć nie tylko powłokę skórną nosa, ale również jego rusztowanie chrzęstne i kostne, a także błonę śluzową, wyściełającą przewody nosowe. Przede wszystkim zaś musi zapewnić pacjentowi swobodny przepływ powietrza przez nos.
Postępowanie po operacji nosa
Po operacji do nosa wkłada się tak zwane setony. Mają one za zadanie stworzyć od wewnątrz podporę rusztowania nosa oraz dociskać błonę śluzową do przegrody, co zapobiega gromadzeniu się krwi i rozwojowi krwiaka. Dodatkowo od zewnątrz na nos zakładane są plastry modelujące oraz sztywny opatrunek, który ma na celu ograniczenie obrzęku, dodatkową stabilizację rusztowania nosa oraz ochronę przed wszelkimi drobnymi urazami.
Pierwszą noc po zabiegu spędza się w klinice. Jeśli nic nie wzbudza wątpliwości lekarza, następnego dnia setony są usuwane, a pacjent – po otrzymaniu zaleceń dotyczących dalszego postępowania – może wrócić do domu. Nieodzownym elementem okresu pooperacyjnego jest obecność obrzęku i zasinienia pod oczami. Dolegliwości te narastają w ciągu pierwszych dwóch dni po zabiegu, po czym stopniowo ustępują. Proces ich zanikania mogą przyspieszyć zimne okłady z rumianku.
W pierwszych dwóch tygodniach po zabiegu pacjent powinien prowadzić bardzo oszczędzający tryb życia. Niezwykle istotne jest unikanie wszelkich sytuacji mogących doprowadzić do choćby lekkiego urazu. To nie tylko uprawianie sportu, ale także zabawy z dziećmi czy zwierzętami.
Po około siedmiu dniach pacjent powinien zgłosić się do chirurga przeprowadzającego zabieg na pierwszą wizytę kontrolną, na której zdejmowany jest opatrunek gipsowy. Przeważnie już po dwóch tygodniach od zabiegu można wrócić do pracy. Warto jednak pamiętać, że końcowy efekt plastyki nosa krystalizuje się po około roku od przeprowadzonej operacji. W tym czasie nowy wygląd nosa się kształtuje, dlatego finalna opinia dotycząca rezultatów powinna zostać wydana dopiero po tym okresie.
Możliwe powikłania
Operacja nosa, tak jak wszystkie zabiegi chirurgiczne, wiąże się z możliwością wystąpienia pewnych powikłań. Zaliczamy do nich przede wszystkim:
- infekcje
- pogorszenie drożności nosa
- zaburzenia powonienia
- martwicę skóry
Poważne powikłania, takie jak zniekształcenia nosa, pojawiają się bardzo rzadko i są one z reguły wynikiem nieprawidłowo przeprowadzonego zabiegu. Właśnie dlatego tak istotne jest wybranie sprawdzonej kliniki oraz lekarza, który posiada duże doświadczenie w wykonywaniu tego typu operacji. Pacjent musi także pamiętać o przestrzeganiu zaleceń, które otrzymał podczas pobytu w placówce. Stosowanie się do nich zmniejsza bowiem ryzyko wystąpienia potencjalnych komplikacji.
FAQ, czyli najczęstsze pytania o rekonstrukcję nosa
Jeśli plastyka nosa jest przeprowadzana z pobudek czysto estetycznych, Narodowy Fundusz Zdrowia jej nie zrefunduje. W sytuacji, w której nos uległ deformacji wskutek nieszczęśliwego wypadku, jest możliwość poddania się zabiegowi w ramach ubezpieczenia. Taką operację można przeprowadzić jednak jedynie w placówkach, które mają podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Powrót do codziennych czynności pacjent ma miejsce już po około dwóch tygodniach, jednak w pierwszych miesiącach od zabiegu pacjent musi postępować tak, by chronić nos przed wszelkimi możliwymi urazami. Właśnie dlatego nie zaleca się uprawiania sportu (zwłaszcza kontaktowego) przez minimum 3 miesiące.
Kiedy zabieg plastyki nosa jest korektą deformacji spowodowanej urazem, wówczas efekt kosmetyczny jest podobny do tego uzyskanego w przypadku klasycznego zabiegu rhinoplastyki. W przypadku poważnych rekonstrukcji ubytków skórnych, kostnych i chrzęstnych rusztowania nosa efekt kosmetyczny operacji zależny jest od rozległości zmian spowodowanych urazem. Warto pamiętać, że powstałą bliznę można po jakimś czasie usunąć dzięki zabiegom z zakresu medycyny estetycznej.
Czy operację nosa pourazowego można przeprowadzić na NFZ?
Po jakim czasie od rekonstrukcji nosa możliwe jest uprawianie sportu?
Czy po korekcie nosa pourazowego pozostaje blizna?
Umów wizytę!
Jeśli Ty także chcesz wykonać operację nosa, nie wahaj się dłużej - skontaktuj się z nami. Nasz doradca bezpłatnie przedstawi Ci pełną ofertę spośród 7 klinik w Polsce wraz ze szczegółowymi cenami. Pomoże również w umówieniu wizyty konsultacyjnej u wybranego specjalisty na dogodny termin.
Zadzwoń do nas: (telefon czynny pon - pt, w godz. 8:00 - 18:00)
Posłuchaj artykułu:
- Artykuł "Rekonstrukcja nosa pourazowego" jest dostępny w formie audio z lektorem - posłuchaj teraz (08:26 minuty)
Źródła:
- J. D. Watson, "Chirurgia plastyczna i rekonstrukcyjna", Chirurgia. Podręcznik dla studentów., Wrocław, 2009, ISBN: 978-83-7609-128-0
- Stephen S. Park, "Nasal Reconstruction in the 21st Century - A Contemporary Review" (pubmed.ncbi.nlm.nih.gov), Clinical and Experimental Otorhinolaryngology, 2008
4.5/5 (opinie 2)