Leczenie ran larwami to metoda, polegająca na wprowadzeniu do zainfekowanej rany larw muchy – Lucilla Sericata. Larwy te żywią się bakteriami i martwą tkanką, dzięki czemu oczyszczają ranę i przyspieszają gojenie.
Larwoterapia była już wykorzystywana w starożytności przez Aborygenów australijskich, a także przez Majów. Leczenie ran larwami często stosowano w czasie wojen, m.in. Wojny Secesyjnej, a także w okresie I i II Wojny Światowej. Po wydaniu zezwolenia przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w 2004 roku, larwy much plujek są legalnie produkowane i sprzedawane jako środek medyczny.
Larwy muchy Lucilla Sericata są hodowane w sterylnych warunkach, uniemożliwiających przenoszenie wirusów lub bakterii. Mogą być sprzedawane w formie specjalnych opatrunków z dostępem powietrza, które zabezpieczają ranę i ułatwiają proces leczenia.
Zastosowanie larwoterapii w leczeniu ran
Larwy muchy plujki przynoszą skuteczne efekty w przypadku ran niegojących się, czyli przewlekłych, a także takich, w których doszło do zakażenia, np. zapalenie szpiku i kości czy ropnie. Oczyszczanie ran za pomocą larw jest wykorzystywane w przypadkach, w których zawiodły antybiotyki lub zabiegi chirurgiczne.
Przykładowe wskazania do zastosowania larwoterapii:
- Przewlekłe rany pooperacyjne i pourazowe
- Zakażenia tkanki podskórnej i skóry oporne na antybiotyki
- Owrzodzenia podudzi i odleżyny
- Stopa cukrzycowa z trudno gojącymi się owrzodzeniami
- Ropnie i przewlekłe ropniaki
Obecnie larwoterapia jest często stosowana u pacjentów ze stopą cukrzycową, a także u osób cierpiących z powodu odleżyn i owrzodzeń podudzi. Metoda ta sprawdza się także przy zakażonych ranach urazowych, oparzeniach, zakażeniach układu kostnego oraz owrzodzeniach nowotworowych.
Leczenie larwami muchy plujki stosuje się w ciężkich infekcjach skóry i tkanki podskórnej, zwłaszcza wywołanych przez bakterie oporne na antybiotyki, np. metycylinooporne gronkowce i pałeczkę ropy błękitnej.
W ostatnich latach w wielu krajach powstają specjalistyczne ośrodki leczenia ran przewlekłych, w których larwoterapia jest elementem nowoczesnych protokołów terapeutycznych. Wskazuje się, że może ona zmniejszać potrzebę interwencji chirurgicznych i skracać czas hospitalizacji, co ma znaczenie medyczne i ekonomiczne.
Przebieg zabiegu i skuteczność leczenia
W leczeniu ran larwami stosuje się opatrunki z siateczki PET, które gwarantują, że czerwie nie wydostaną się z opatrunku. Największą skuteczność przynosi bezpośrednie użycie larw w ranie, gdyż wtedy dokładniej usuwają martwe tkanki.
Etapy terapii larwowej:
- Aplikacja larw lub opatrunków na ranę
- Pozostawienie larw na okres około 72 godzin
- Kontrola stanu rany i ewentualne powtórzenie zabiegu
- Zazwyczaj wykonywanie od 2 do 5 sesji
Opatrunki lub czerwie są aplikowane na ranę na 72 godziny. Liczba terapii zależy od wielkości i charakteru rany oraz stanu pacjenta. Zwykle przeprowadza się od 2 do 5 sesji leczenia.
Dodatkowo wydzieliny larw działają przeciwdrobnoustrojowo, co odkaża zainfekowane rany. Larwoterapia pobudza naturalne procesy gojenia, ponieważ wydzieliny larw wzmacniają wpływ czynnika naskórkowego na regenerację tkanek.
Najnowsze badania podkreślają skuteczność larwoterapii, która nie tylko przyspiesza oczyszczanie tkanek, ale także redukuje biofilm bakteryjny – istotny czynnik spowalniający gojenie ran przewlekłych. Z tego powodu larwoterapia coraz częściej znajduje miejsce w międzynarodowych wytycznych dotyczących leczenia ran trudnogojących się.
Larwoterapia w Polsce i perspektywy rozwoju
W Polsce larwoterapia wciąż uznawana jest za metodę niekonwencjonalną. Leczenie ran larwami wykonuje niewielu lekarzy, dlatego pacjenci zainteresowani tą formą terapii często muszą korzystać z prywatnych ośrodków zagranicznych.
Jednocześnie coraz częściej podkreśla się potrzebę wprowadzenia larwoterapii do szerszej praktyki klinicznej, szczególnie w terapii ran przewlekłych i zakażeń opornych na antybiotyki. W ostatnich latach w Polsce organizowane są szkolenia i warsztaty z zakresu terapii biologicznej ran, a szpitale kliniczne prowadzą programy pilotażowe.
Eksperci zwracają uwagę, że rozwój badań klinicznych nad larwoterapią oraz dostosowanie procedur refundacyjnych może w przyszłości zwiększyć dostępność tej skutecznej metody w Polsce, wpisując się w nowoczesne standardy medycyny opartej na dowodach.
Źródła:
- A. A. Abdel-Sattar, M. M. Fawzy, "Bioactive molecules and clinical benefits of Lucilia sericata larval secretions in wound care – an updated review", Frontiers in Medicine, 2025
- Kian Zarchi, Gregor BE Jemec, "The efficacy of maggot debridement therapy – a review of comparative clinical trials", International Wound Journal, 469–477, 2012
- Gwendolyn Cazander, David I. Pritchard, Yamni Nigam, i in., "Multiple actions of Lucilia sericata larvae in hard-to-heal wounds: larval secretions contain molecules that accelerate wound healing, reduce chronic inflammation and inhibit bacterial infection", BioEssays : news and reviews in molecular, cellular and developmental biology, 1083-1092, 2013
-
3.4/5 (opinie 49)