Halitoza jest schorzeniem dotyczącym znacznej części populacji całego świata (wg różnych szacunków 25-50%), niezależnym od kraju zamieszkania, strefy klimatycznej, wieku, płci i rasy. Nieprzyjemny, często wręcz cuchnący, nieakceptowany przez otoczenie i utrudniający kontakty międzyludzkie oddech może być spowodowany wieloma czynnikami. Pod uwagę brać trzeba m.in.
- problemy mające swoje źródło w jamie ustnej (niewystarczająca higiena, płytka i kamień nazębny, zaawansowana próchnica)
- nieprawidłowości laryngologiczne w obrębie uszu, nosa lub gardła
- choroby ogólnoustrojowe (marskość wątroby, mocznica, cukrzyca)
- choroby górnych dróg oddechowych (zapalenie, oskrzeli, zmiany nowotworowe, ropień płuc)
- choroby górnej części przewodu pokarmowego
- nieodpowiedni sposób odżywiania (głodzenie, niewłaściwa dieta, nadużywanie alkoholu, nikotynizm)
Za nieprzyjemny zapach w halitozie odpowiadają często produkowane przez bakterie beztlenowe związki lotne, takie jak siarkowodór, siarczek dimetylu, amoniak i produkty rozpadu aminokwasów.
Diagostyka i leczenie halitozy
W diagnozie, ustalaniu przyczyn i nasilenia nieprzyjemnego oddechu stosuje sie powszechnie kilka metod. Poczynając od wywiadu lekarskiego dodtyczącego subiektywnych odczuć oraz nawyków żywieniowych i przyzwyczajeń pacjenta, poprzez testy organoleptyczne (węchowe) aż do badań laboratoryjnych (chromatografia gazowa) i wykorzystania urządzenia zwanego halitometrem (mierzącego stężenie lotnych związków siarki w wydychanym powietrzu).
Bardzo istotnym elementem walki z halitozą jest usunięcie miejscowych przyczyn choroby, dlatego też pierwszym etapem leczenia są zabiegi stomatologiczne. Obejmują one m.in. usunięcie wszystkich czynnych i potencjalnych ognisk zakaźnych poprzez wykonanie tzw. sanacji jamy ustnej (wyleczenie lub usunięcie chorych zębów, chorób przyzębia, itp.), oczyszczenie zębow i języka z osadów bakteryjnych i kamienia nazebnego oraz poinstuowanie pacjenta i wdrożenie odpowiednich procedur higinicznych.
Odpowiedzialne za nieprzyjemny zapach z ust mogą być również bakterie zasiedlające krypty migdałków, tworzące w połączeniu z nagromadzonymi resztkami pokarmowymi i złuszczonym nabłonkiem śmierdzące grudki zwane detrytem. Skutecznym rozwiązaniem moga być w tym przypadku zabiegi:
- kryptolizy migdałków podniebiennych - czyli spłycenia i zamknięcia ich krypt przy pomocy lasera lub fal radiowych o wysokiej częstotliwości i niskiej temperaturze
- tonsillotomii kriochirurgicznej - zmniejszenia objętości krypt lub nawet samych migdałków, poprzez poprzez ich wymrożenie ciekłym azotem. Zabieg jest bezbolesny i trwa jedynie 15-20 minut.
- adenotomii – operacyjnego usunięcia migdałka gardłowego. Zabieg przeprowadza się w przypadku znacznego przerostu migdałka oraz przewlekłego zapalenia, które moga byc przyczyną częstych, przeciągających się i nawracających infekcji górnych dróg oddechowych oraz nieświeżego oddechu.
Brak poprawy po leczeniu stomatologicznym, wykluczenie czynników miejscowych w obrębie jamy ustnej i zębów jest wskazaniem do poszerzenia diagnostyki o badania krwi, moczu, USG oraz endoskopowe. Przeprowadzane są również konsultacje z internistą, gastroenterologiem, pulmonologiem. Ustalenie ogólnoustrojowych przyczyn choroby ma istotne znaczenie dla wdrożenia odpowiedniego leczenia choroby zasadniczej, której nieprzyjemny zapach z ust jest zwykle wtórnym objawem chorobowym.
Przyczyną Halitozy może być także brak równowagi kwasowo zasadowej w organizmie. Kiedy walczyłam z problemem, doczytałam się, że nieładny zapach to jeden z pierwszych objawów. Na szczęście łatwo tą równowagę przywrócić z pomocą cynku, dlatego stosuję czosnek, który usuwa nieładny zapach oraz przywraca tą równowagę.
A jesli od lat nie mam migdałków? Mam stwierdzoną niedomykalność odźwiernika? Zapach nasila się, pojawia - gdy mam pusty żołądek, jestem czymś podminowana, (nerwy). Nie mam uchyłka. jakas propozycja?