Balonikowanie trąbek Eustachiusza - wskazania do zabiegu

Trąbka słuchowa (zwana również trąbką Eustachiusza) jest kanałem leżącym pomiędzy uchem środkowym a jamą gardła. Jest zaangażowana w wyrównywanie ciśnienia w obrębie jamy bębenkowej oraz w usuwanie nadmiernej ilości płynów ze struktur narządu słuchu. Gdy dochodzi do zaburzeń w obrębie przewodu (z różnych przyczyn - alergicznych, infekcyjnych czy związanych z obecnością nadmiernie rozrastających się tkanek), pojawiać się mogą objawy takie jak szumy uszne, wysięki, zawroty głowy; istnieje ryzyko wystąpienia zapalenia ucha środkowego.

Niedrożność może pogarszać nie tylko codzienne funkcjonowanie, objawy mogą być potęgowane przy wykonywaniu wysiłku fizycznego (np. podczas uprawiania sportów ekstremalnych). Najgroźniejszym powikłaniem jest ryzyko utraty słuchu.

Kiedy wykonywane jest balonikowanie trąbek Eustachiusza?

Zabieg nie posiada jeszcze wyraźnej pozycji w obrębie wytycznych dotyczących leczenia zablokowanych przewodów słuchowych. Aktualnie znajduje się wśród tak zwanych metod "off - label" - czyli takich, których stosowanie jest zależne od wiedzy lekarza i jego własnego sądu co do słuszności danej formy leczenia i przewidywanej efektywności w danej sytuacji klinicznej. Przyczyna takiego stanu leży w niedostatecznej ilości publikacji dotyczących tego sposobu kuracji. Można jednak porównać obecnie proponowane formy terapii.

Celem odblokowania kanału można zastosować farmakoterapię, wśród stosowanych substancji znajdują się glikokortykosteroidy oraz leki przeciwhistaminowe. Mają one jednak specyficzne działania niepożądane, dodatkowo skuteczność leczenia zachowawczego jest ograniczona. W użyciu są także specjalne implanty, które po umieszczeniu we właściwej lokalizacji poszerzają światło przewodu słuchowego. Ich wadą jest fakt, że ulegają one zużyciu i może zaistnieć konieczność ich wymiany. Groźne są ewentualne powikłania, takie jak przetrwałe przerwanie ciągłości błony bębenkowej (tworzywo wprowadza się do ucha właśnie przez tę strukturę). Dodatkowym utrudnieniem dla pacjentów jest konieczność unikania przebywania pod wodą. Jest jednak techniką zdecydowanie tańszą od balonikowania oraz stosowaną od dłuższego czasu, co skutkuje większą ilością badań na jej temat.

Ogólnie rzecz ujmując, balonikowanie przeprowadzane jest zazwyczaj wtedy, kiedy inne metody leczenia zawodzą lub gdy pacjent chce uniknąć ograniczeń funkcjonowania czy komplikacji związanych z innymi metodami. Sam zabieg trwa w granicach 30 minut, wykonywany jest pod znieczuleniem ogólnym. Do wnętrza ucha, poprzez nos, wprowadzany jest balonik, który ulega napompowaniu i w ten sposób uzyskiwane jest poszerzenie. Po tej czynności powietrze jest spuszczane, a sam balonik usuwany z organizmu. Zabieg zaliczany jest do technik endoskopowych, małoinwazyjnych. W badaniu opublikowanym w 2010 r. [1] u żadnego z poddanych leczeniu pacjentów nie wystąpiło krwawienie, infekcja czy pogorszenie słuchu. 60% leczonych podało, że ich dolegliwości ustąpiły.

Technika została wprowadzona stosunkowo niedawno (stosowane baloniki mają użycie w leczeniu chorób zatok), jednak jako szczególnie obiecująca budzi zainteresowanie badaczy. Jednym z zainteresowanych ośrodków jest ten w Pittsburghu, zajmujący się problemem głuchoty, prowadzący badania, których celem jest porównanie efektywności wszystkich dostępnych aktualnie sposobów leczenia. Rozpoczęło się ono w 2014 roku, zakończenie planowane jest na marzec 2017 roku.

________________________________

[1] Yu V., Johnalagadda S., Calano P., Baloon Catheter Dilation of Eustachian Tube: Pilot Study