Rehabilitacja przy pomocy egzoszkieletu

Gwałtowny w dzisiejszych czasach rozwój techniki i medycyny sprawił, że do nowoczesnego leczenia rehabilitacyjnego pacjentów wprowadza się tak nowoczesne urządzenia, jak egzoszkielety. Bionika, czyli interdyscyplinarna nauka zajmująca się adaptacją i łączeniem organizmów żywych z urządzeniami elektrycznymi i mechanicznymi, stanowić będzie prawdopodobnie przyszłość w procesie długoterminowej rehabilitacji i leczenia pacjentów.

Data publikacji
Czas czytania
3 min.

Egzoszkieletem nazywamy urządzenie, mocowane do powłok ciała pacjenta, które ma celu wzmocnić jego siłę mięśniową. Początki powstawania i rozwoju egzoszkieletów sięgają lat 60-tych ubiegłego wieku: urządzenia te, początkowo opracowywano i produkowano na potrzeby wojska amerykańskiego, gdzie było wykorzystywane przy przenoszeniu ciężkich ładunków na odległość. Szybko jednak dostrzeżono ich dodatkowe i praktyczne zastosowania w innych dziedzinach, m.in. budownictwie, medycynie czy ratownictwie. 

Za pomocą egzoszkieletu można wzmocnić siłę wszystkich mięśni, bądź tylko niektórych ich partii np: kończyn dolnych lub ramion. Prace nad nowymi wersjami i prototypami tych urządzeń ciągle trwają, a palmę pierwszeństwa w ich rozwoju dzierżą Stany Zjednoczone i Japonia.

Nowoczesne rehabilitacja z udziałem egzoszkieletu

Rehabilitacja z udziałem egzoszkieletu polega w dużej mierze na uruchomieniu osób częściowo lub całkowicie sparaliżowanych. Z udziałem tych urządzeń istnieje możliwość treningu poszczególnych grup mięśni, w szczególności kończyn dolnych. Długotrwały pobyt w łóżku związany z paraliżem wpływa na postępujący w czasie spadek objętości tkanki mięśniowej. Osłabienie, zanik i powstające w tym czasie przykurcze mięśni wpływają na stopniowe pogarszanie się stanu zdrowia chorego. Z udziałem egzoszkieletów, takich jak dostępny w Polsce model EKSO GT, możliwe jest ponowne uruchomienie tych pacjentów.

W przypadku modelu EKSO GT, służącego do wspomagania pracy kończyn dolnych, istnieje możliwość reedukacji i mechanicznego wspomagania chodu u pacjentów, którzy przeszli ciężki uraz z uszkodzeniem rdzenia kręgowego czy chorujących na choroby neurodegeneracyjne. Potencjalnych, szerzej dostępnych, możliwości rehabilitacji z udziałem egzoszkieletów upatruje się w takich chorobach i stanach neurologicznych jak postępujące stwardnienie rozsiane. Jednym z możliwych powikłań po udarze mózgu jest wystąpienia niedowładów mięśniowych. Prawdopodobnie w przyszłości znaczną część procesu rehabilitacyjnego pacjenta po udarze będzie można przeprowadzić z udziałem egzoszkieletów.

Za ruch, bądź wspomaganie ruchu w egzoszkielecie odpowiada system siłowników. Rehabilitacja pacjenta w asyście fizjoterapeuty, który pomaga założyć urządzenie i nim steruje, polega na wykonywaniu powolnych ruchów i kroków w trakcie trwania całej sesji ćwiczeniowej. Nawet tak, zdawałoby się, niewielki wysiłek wpływa bardzo pozytywnie na stan fizyczny i psychiczny pacjenta. Możliwość ponownego stania na własnych nogach i rozmowy twarzą w twarz z drugą osobą to nieodzowne korzyści płynące z rehabilitacji z zastosowaniem egzoszkieletu. Treningi z wykorzystaniem tych urządzeń u pacjentów niemogących chodzić poprawiają krążenie w dolnych partiach ciała, zmniejszając ryzyko rozwoju zakrzepicy żył głębokich i pomagają redukować tworzące się obrzęki.

Ruch, także ten bierny, pozytywnie oddziałuje na perystaltykę jelit i rytm wypróżnień. Ciągłe przebywanie nieruchomo w pozycji leżącej predysponuje do tworzenia się odleżyn, a powstające w przypadkach niedowładów przykurcze zgięciowe utrudniają rehabilitacje. Obu tym powikłaniom można aktywnie zapobiegać wykorzystując do pracy z pacjentem egzoszkielety. W przypadku niewielkich przykurczy pomagają one także w ich czynnym leczeniu. Większe przykurcze wynoszące powyżej 20 stopni w stawie kolanowym, jak i już zdiagnozowana zakrzepica żył głębokich stanowią przeciwwskazania do rehabilitacji z wykorzystaniem egzoszkieletu.

Żeby mieć możliwość skorzystania z rehabilitacji przy pomocy egzoszkieletu pacjenci muszą spełnić kryteria dotyczące wzrostu i maksymalnej masy ciała, do pracy z jaką przystosowane są poszczególne modele. W przypadku urządzenia EKSO GT wzrost osoby rehabilitowanej powinien się mieścić pomiędzy 150 cm, a 195 cm przy maksymalnej wadze ciała wynoszącej 105 kg.

Na dzień dzisiejszy możliwości terapeutyczne w Polsce z wykorzystaniem różnych dostępnych modeli egzoszkieletów są ograniczone do pracy z pacjentem w obrębie jednostki leczniczej wyposażonej w to urządzenie. Na terenie naszego kraju placówki  m.in. w Warszawie zakupiły modele rehabilitacyjnego egzoszkieletu EKSO GT. Ciągle trwają prace nad nowymi urządzeniami m.in. japońskim modelem HAL-5 (Hybrid Assistive Limb), który oprócz wspomagania pracy mięśni kończyn dolnych ma pomóc przy rehabilitacji mięśni kończyn górnych.


Komentarze (0)

Komentarze (0)

Akcja
Krok
odyl
Nie opuszczaj
nas jeszcze!
Sprawdź, jak zdobyć smartwatcha dzięki akcji Krokodyl!
Rehabilitacja przy pomocy egzoszkieletu Ekso GT

Wybierz miasto, aby znaleźć placówkę

Wpisz zabieg, miejscowość, klinikę lub lekarza…