Zalety leczenia żylaków parą wodną

Technologia leczenia żylaków parą wodną znana jako SVS (ang. steam vein sclerosis) została wprowadzona na rynek stosunkowo niedawno, bo w 2009 roku. Jej twórcami są francuscy lekarze z firmy Cerma. Technika bazuje na wykorzystaniu gorącej pary wodnej w leczeniu żylaków, pod której wpływem dochodzi do zamykania poszerzonych naczyń żylnych.

Wspomniana metoda, która stanowi jedną z wielu technik leczenia żylaków kończyn dolnych, może być alternatywą dla procedur chirurgicznych, zabiegów wykorzystujących fale ultradźwiękowe czy terapii z użyciem kleju wewnątrznaczyniowego. Możliwości jest wiele, a wybór metody leczenia żylaków zależy nie tylko od zalet zabiegu, ale również od stanu klinicznego pacjenta oraz anatomii jego układu żylnego.

Współczesna flebologia coraz częściej dąży do małoinwazyjnych metod leczenia, które pozwalają na skuteczne usuwanie żylaków przy jednoczesnym ograniczeniu urazu tkanek. Leczenie żylaków parą wodną doskonale wpisuje się w ten trend, oferując wysoką skuteczność i bezpieczeństwo.

Leczenie żylaków parą wodną – metoda SVS

Przy wykonywaniu zabiegu usuwania żylaków techniką SVS wykorzystywana jest para wodna. Aby ją uzyskać, podgrzewana jest czysta woda – substancja naturalna i całkowicie bezpieczna dla organizmu. Para wodna aplikowana jest do wnętrza chorej żyły za pomocą cienkiego cewnika naczyniowego, co prowadzi do uszkodzenia śródbłonka i zamknięcia naczynia.

Zabieg przeprowadzany jest pod kontrolą ultrasonografii, co umożliwia precyzyjne prowadzenie cewnika i kontrolę miejsca podania pary. Dzięki temu możliwe jest leczenie głównych pni żylnych oraz ich odgałęzień, bez konieczności wykonywania rozległych nacięć chirurgicznych.

Aktualna wiedza medyczna wskazuje, że metody termiczne leczenia żylaków, do których zalicza się SVS, są skuteczne w terapii niewydolności żylnej u odpowiednio zakwalifikowanych pacjentów. W praktyce klinicznej podkreśla się znaczenie indywidualnej kwalifikacji pacjenta, poprzedzonej badaniem USG Doppler.

Zalety leczenia żylaków metodą SVS

Jednym z głównych powodów rosnącego zainteresowania tą metodą jest korzystny profil bezpieczeństwa zabiegu. Wykorzystanie pary wodnej eliminuje konieczność stosowania substancji chemicznych czy implantów pozostających w organizmie, co dla wielu pacjentów stanowi istotną zaletę leczenia.

Warto zebrać najważniejsze atuty tej techniki w formie krótkiego podsumowania.

Najczęściej wskazywane zalety metody SVS:

• wykorzystanie pary wodnej zamiast substancji chemicznych
• mała inwazyjność i brak rozległych nacięć
• możliwość leczenia różnych odcinków żył
• potencjalnie rzadsze powikłania pozabiegowe
• szybszy powrót do codziennej aktywności

Metoda ta pozwala także na leczenie żylaków o różnej średnicy i lokalizacji, co bywa ograniczeniem w innych technikach endowaskularnych. Dzięki zdolności pary do rozpraszania się w świetle naczynia możliwe jest dotarcie do trudno dostępnych miejsc w obrębie żyły.

Po leczeniu żylaków parą wodną nie pozostają w zasadzie żadne ślady. Wynika to z faktu, że używany cewnik naczyniowy ma niewielką średnicę i może być wprowadzony przez wenflon lub minimalne nacięcia skóry. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, a dolegliwości bólowe po terapii należą do rzadkości.

Niewątpliwą zaletą tej metody jest fakt, że przy jej pomocy zamknięte może zostać każde naczynie zmienione chorobowo. U pacjentów z żyłami o krętym przebiegu lub żylakami nawrotowymi metoda SVS bywa szczególnie przydatna, ponieważ nie wymaga prostego toru naczynia.

Powikłaniem, które teoretycznie może wystąpić, jest perforacja ściany naczynia cewnikiem. Dzięki kontroli ultrasonograficznej ryzyko powikłań jest niewielkie. W porównaniu do innych technik po leczeniu żylaków metodą SVS rzadziej obserwuje się komplikacje, co wynika z małej inwazyjności zabiegu.

Rekonwalescencja po leczeniu żylaków parą wodną

Dla wielu pacjentów kluczowe znaczenie ma czas powrotu do normalnej aktywności po leczeniu żylaków. Technika SVS jest zabiegiem ambulatoryjnym, co oznacza, że pacjent może opuścić placówkę tego samego dnia.

Powrót do pracy zawodowej możliwy jest nawet po jednym lub dwóch dniach, choć w niektórych przypadkach okres ten może być nieco dłuższy i zależy od charakteru wykonywanej pracy. Zwykle zaleca się także stosowanie wyrobów uciskowych przez określony czas po zabiegu.

Aktualne zalecenia kliniczne podkreślają znaczenie wczesnej mobilizacji pacjenta po leczeniu żylaków, co sprzyja prawidłowemu gojeniu i zmniejsza ryzyko powikłań zakrzepowych. Leczenie parą wodną umożliwia szybki powrót do aktywności i dobrze wpisuje się w te rekomendacje.

Kwalifikacja do leczenia żylaków metodą SVS

Nie każdy pacjent z żylakami kończyn dolnych jest odpowiednim kandydatem do leczenia tą metodą. Kluczowe znaczenie ma dokładna diagnostyka naczyniowa, w tym badanie USG Doppler, pozwalające ocenić wydolność układu żylnego.

Na podstawie aktualnej wiedzy medycznej decyzja o wyborze metody leczenia powinna być podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem wieku pacjenta, objawów klinicznych oraz wcześniejszych terapii. Konsultacja z doświadczonym specjalistą umożliwia dobór najbezpieczniejszego rozwiązania.

Jeśli zebrać najważniejsze elementy kwalifikacji i planowania terapii, najczęściej uwzględnia się poniższe aspekty.

Co zwykle bierze się pod uwagę przy kwalifikacji:

• wynik badania USG Doppler i obraz układu żylnego
• zakres i lokalizację zmian żylakowych
• objawy kliniczne oraz nasilenie dolegliwości
• ogólny stan zdrowia i historię wcześniejszych terapii
• możliwość zastosowania metody małoinwazyjnej

Leczenie żylaków parą wodną stanowi dziś jedno z nowoczesnych narzędzi w arsenale flebologii, a jego rola jest stale oceniana i rozwijana w oparciu o aktualne badania kliniczne oraz obserwacje długoterminowe.