Operacja nacięcia prostaty TUIP

Gruczoł krokowy, inaczej prostata, jest częścią męskiego układu płciowego i zlokalizowany jest poniżej pęcherza moczowego. W obrębie miąższu gruczołu krokowego przebiega część sterczowa cewki moczowej. W związku z tym, wraz z nadmiernym rozrostem gruczołu krokowego, dojść może do jej mechanicznego ucisku i pojawienia się trudności w procesie mikcji.

Łagodny rozrost gruczołu krokowego spowodowany jest nadmierną proliferacją komórek gruczołowych i komórek podścieliska w okolicy przejścia przez gruczoł cewki moczowej. Łagodny przerost gruczołu krokowego nie jest manifestacją rozwoju nowotworu złośliwego. Cierpiący na tę przypadłość mężczyźni zgłaszają m.in. trudność w oddawaniu moczu, długotrwałe oddawanie moczu, przerywany charakter mikcji oraz uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza moczowego.

Jedną z metod leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego jest przezcewkowe nacięcie prostaty TUIP.

Co to jest operacja nacięcia prostaty TUIP?

TUIP (ang. Transurethral incision of the prostate), czyli przezcewkowe nacięcie prostaty, jest małoinwazyjną metodą leczenia schorzenia, jakim jest łagodny rozrost gruczołu krokowego. TUIP jest endoskopową metodą leczenia, w przebiegu której operator wprowadza niezbędne instrumenty i narzędzia przez cewkę moczową pacjenta.

Całość zabiegu trwa zazwyczaj około 20-30 minut i przeprowadzana jest najczęściej w znieczuleniu regionalnym. Do zalet zabiegu należy krótki czas hospitalizacji i minimalna utrata krwi.

Dla kogo jest przeznaczona metoda TUIP?

Wskazaniem do przeprowadzenia leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego metodą TUIP jest m.in. stwierdzenie licznych chorób układu oddechowego i układu sercowo-naczyniowego, które uniemożliwiają przeprowadzenie zabiegu tzw. metodą TURP (ang. Transurethral resection of the prostate), czyli przezcewkowej elektroresekcji prostaty.

Innym wskazaniem do przeprowadzenia zabiegu prostaty techniką TUIP jest niewielkiego stopnia rozrost gruczołu krokowego u młodych, objawowych, aktywnych seksualnie mężczyzn, którzy jednocześnie ze względu na nasilenie objawów klinicznych kwalifikują się do leczenia zabiegowego. TUIP znajduje również zastosowanie u mężczyzn, którzy obawiają się wystąpienia powikłania pozabiegowego, jakim jest tzw. wytrysk wsteczny. Wytrysk wsteczny częściej występuje u mężczyzn poddawanych TURP niż TUIP.

Najważniejsze wskazania do TUIP:

• nasilone objawy z oddawaniem moczu z powodu przerośniętej prostaty, a prostata jest mała (zwykle do ok. 30 ml),

• nie ma dużego płata środkowego prostaty blokującego ujście pęcherza,

• chcesz zmniejszyć ryzyko zaburzeń wytrysku (po TUIP zdarzają się rzadziej niż po TURP),

• gdy trzeba zabiegu mniej krwotocznego / łagodniejszego niż klasyczna TURP,

• przeszkoda dotyczy głównie szyi pęcherza (tzw. zwężenie na „wylocie” pęcherza), częściej u młodszych mężczyzn,

• leki nie pomagają, a powyższe warunki są spełnione.

Przezcewkowe nacięcie prostaty TUIP ma największą skuteczność w korekcji zaburzeń w oddawaniu moczu w przypadku prostaty o objętości mniejszej niż 30-35 ml, co jest standardowym sposobem pomiaru w kontekście BPH. TUIP zalecane jest dodatkowo u pacjentów, którzy nie tolerują leczenia farmakologicznego w przebiegu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.

Procedura TUIP związana jest z wprowadzeniem do światła cewki moczowej specjalnego żelu, który ma za zadanie zapewnić odpowiednie znieczulenie. W następnym etapie zabiegu lekarz wprowadza przez ujście zewnętrzne cewki moczowej instrumenty, które umożliwiają wizualizację wnętrza cewki moczowej i okolicy gruczołu krokowego oraz ich odpowiednie nacięcie (resektoskop).

Przeciwwskazania do TUIP

Pomimo licznych zalet, TUIP nie jest odpowiednia dla wszystkich pacjentów. Przeciwwskazania obejmują m.in. znacząco powiększoną prostatę, obecność infekcji dróg moczowych, a także inne stany zdrowotne, które mogą zwiększać ryzyko powikłań anestezjologicznych lub chirurgicznych. Dlatego przed zabiegiem niezbędna jest dokładna ocena zdrowia pacjenta.

Główne przeciwwskazania do TUIP:

• znacząco powiększona prostata,
• obecność infekcji dróg moczowych,
• stany zdrowotne zwiększające ryzyko powikłań.

Przygotowanie do zabiegu

Przygotowanie do zabiegu TUIP obejmuje wykonanie badań krwi, ocena zdrowia układu moczowego oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Pacjentom zaleca się unikanie przyjmowania leków przeciwkrzepliwych, takich jak aspiryna, na kilka dni przed zabiegiem, o ile nie jest to przeciwwskazane ze względu na inne schorzenia. Przed zabiegiem pacjent powinien być na czczo.

Przebieg zabiegu TUIP

Zabieg TUIP nie wiąże się z usuwaniem tkanek prostaty, a jedynie z ich precyzyjnym nacięciem. Istotą metody TUIP jest wykonanie odpowiednich przezcewkowych nacięć prostaty za pomocą tzw. resektoskopu, co pozwala na rozejście się prostaty na boki, co zmniejsza ucisk mechaniczny na okolicę cewki moczowej.

Dokonuje się najczęściej nacięć gruczołu krokowego i szyi pęcherza moczowego. Zabieg TUIP kończy się wprowadzeniem cewnika do światła pęcherza moczowego na czas trwania hospitalizacji, która zwyczajowo ograniczona jest do 1-2 dni.

Proces powrotu do zdrowia i zalecenia pooperacyjne

Po zabiegu TUIP pacjenci mogą liczyć na szybki powrót do codziennych aktywności, co jest dużą zaletą tej metody. Zaleca się jednak unikanie intensywnego wysiłku fizycznego przez kilka tygodni oraz picie dużej ilości płynów w celu przepłukania układu moczowego.

Pacjent powinien ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących przyjmowania leków oraz zgłaszać się na regularne kontrole urologiczne, aby monitorować stan zdrowia prostaty i ewentualne nawroty objawów.

Możliwe powikłania po zabiegu TUIP

Powikłania pozabiegowe związane są m.in. z naruszeniem ciągłości tkanek i ich następczym zrastaniem się i włóknieniem. W wyniku tych procesów dojść może w niektórych przypadkach do zwężenia szyi pęcherza moczowego i cewki moczowej.

Inne możliwe powikłania obejmują infekcje dróg moczowych, krwawienie, a także czasową potrzebę stosowania cewnika w celu ułatwienia oddawania moczu. Dlatego ważne jest, aby pacjenci ściśle przestrzegali zaleceń lekarza po zabiegu oraz zgłaszali wszelkie niepokojące objawy.

Alternatywne metody leczenia BPH

Alternatywne metody leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego obejmują farmakoterapię, taką jak inhibitory 5-alfa-reduktazy oraz alfa-blokery, a także inne procedury chirurgiczne, w tym TURP oraz nowoczesne metody, takie jak terapia laserowa czy embolizacja tętnic prostaty.

Wybór metody leczenia zależy od wielu czynników, w tym wielkości prostaty, stanu zdrowia pacjenta oraz preferencji lekarza i pacjenta.