Operacja plastyczna przedniej ściany pochwy oraz krocza

Operacja plastyczna przedniej ściany pochwy oraz krocza to zabieg z pogranicza ginekologii rekonstrukcyjnej i uroginekologii, którego celem jest poprawa anatomii i funkcji dna miednicy oraz jakości życia pacjentki. Poniżej znajdziesz aktualny opis wskazań i przebiegu, przygotowania, efektów, bezpieczeństwa i rekonwalescencji po zabiegu.

Na czym polega operacja plastyczna przedniej ściany pochwy i krocza

Gałąź medycyny jaką jest ginekologia plastyczna przez niektórych lekarzy jak i pacjentów traktowana z przymrużeniem oka i nie zawsze podchodzą do tego zagadnienia z pełną powagą.

Nie jest to słuszne. Zwłaszcza, że problemy okolic intymnych mogą w znacznym stopniu przyczynić się do pogorszenia jakości życia, spadku samooceny pacjentki, a nawet unikania kontaktów seksualnych, poczucia wstydu i w rezultacie stanowić przypadłość o dużej uciążliwości.

Operacja plastyczna krocza i pochwy jest zabiegiem, który proponuje się przeważnie kobietom po przebytym urazie narządów rodnych, czyli po porodzie drogami natury i związanymi z tym niepożądanymi zmianami.

Najczęstsze przyczyny wykonania operacji:

• rozluźnienie lub rozerwanie ścian pochwy po porodzie,
• rozejście się szwów po nacięciu krocza,
• zmniejszone napięcie mięśni przepony dna miednicy,
• obniżenie lub wypadanie narządów miednicy mniejszej,
• wysiłkowe nietrzymanie moczu.

Operacja plastyczna przedniej ściany pochwy oraz krocza daje też możliwość ustabilizowania cewki moczowej i zmniejszenia, a nawet całkowitego ustąpienia choroby w postaci wysiłkowego nietrzymania moczu.

Wszystkie zalety i korzyści osiągane poprzez poddanie się pacjentki zabiegom z zakresu ginekologii plastycznej wpływają na znaczną poprawę satysfakcji z życia seksualnego, wzrost samooceny i jakości życia.

Zabieg operacji plastycznej przedniej ściany pochwy oraz krocza przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub znieczuleniu przewodowym.

Po wprowadzeniu pacjentki w stan znieczulenia chirurg oczyszcza i przygotowuje okolicę krocza, wykonuje nacięcie, preparuje tkanki, a następnie rekonstruuje ścianę pochwy i krocza.

Współczesne ośrodki stosują podejście okołooperacyjne ukierunkowane na szybszy powrót do formy – obejmuje ono m.in. wczesne uruchamianie, profilaktykę przeciwzakrzepową i nowoczesne leczenie bólu.

Wskazania, przeciwwskazania i przygotowanie

Wskazania do zabiegu:

• zmiany anatomiczne narządów rodnych powodujące dyskomfort lub obniżenie jakości życia,
• urazy poporodowe i rozluźnienie ścian pochwy,
• obniżenie lub wypadanie narządów miednicy mniejszej,
• wysiłkowe nietrzymanie moczu,
• schorzenia tkanki łącznej i zaburzenia hormonalne prowadzące do wypadania narządów płciowych.

Przeciwwskazania:

• zły ogólny stan zdrowia pacjentki zwiększający ryzyko powikłań,
• możliwość uzyskania dobrych efektów leczenia zachowawczego,
• planowanie kolejnej ciąży i porodu drogami naturalnymi (zabieg należy odroczyć),
• niewyleczone infekcje intymne.

W kwalifikacji pomocna bywa standaryzowana ocena stopnia obniżenia narządu płciowego (skale kliniczne) oraz – w przypadku współistniejącego wysiłkowego nietrzymania moczu – rozważenie badań urodynamicznych. U części pacjentek przydatne jest USG dna miednicy do oceny mięśni dźwigaczy odbytu i ruchomości cewki.

Przygotowanie obejmuje leczenie infekcji okolic intymnych, regulację wypróżnień, odstawienie palenia i optymalizację masy ciała. U kobiet w okresie okołomenopauzalnym z objawami zaniku nabłonka pochwy można rozważyć krótkotrwałą miejscową terapię estrogenową przed zabiegiem (jeżeli nie ma przeciwwskazań), aby wspomóc gojenie. Rehabilitacja uroginekologiczna (edukacja mięśni dna miednicy) bywa wdrażana jeszcze przed operacją.

Korzyści i efekty operacji

Korzyści osiągane dzięki zabiegowi to przede wszystkim zmniejszenie wejścia do pochwy i związanych z tym dolegliwości oraz podniesienie narządów miednicy mniejszej i ograniczenie ich wypadania.

W możliwym do wykonania zakresie ginekolodzy odtwarzają warunki anatomiczne układu rodnego sprzed porodu. Jeśli operację wykonuje się u pacjentki w starszym wieku przede wszystkim dąży się do przywrócenia właściwego napięcia mięśni dna miednicy, co ma zapobiegać wypadaniu narządu rodnego.

Operacja może być wykonywana jednocześnie ze stabilizacją cewki moczowej w przypadku jej nadmiernej ruchliwości i wtedy dodatkową korzyścią z zabiegu jest zatrzymanie niekontrolowanego wycieku moczu i wyleczenie z przypadłości wysiłkowego nietrzymania moczu.

Przyczynia się to do znacznego wzrostu komfortu życia kobiet przed operacją plastycznej przedniej ściany pochwy oraz krocza cierpiących z powodu tej przypadłości. Pacjentki w młodszym wieku cieszą się z efektów, które dzięki zwężeniu pochwy pozwalają na lepsze odczuwanie członka partnera podczas kontaktów seksualnych i zwiększają zadowolenie z życia seksualnego.

Jest to istotne, zwłaszcza jeśli przed wykonaniem operacji pacjentki odczuwały ból lub dyskomfort związany z kontaktami intymnymi co prowadziło do unikania współżycia, a nawet wycofania.

Efekty operacji to przede wszystkim uniesienie narządów płciowych i zapobieganie dalszym powikłaniom wynikającym z rozluźnienia aparatu mięśniowo-więzadłowego w postaci wypadania sklepienia pochwy, szyjki macicy lub nawet dalszych części układu rodnego kobiety.

Poza tym po operacji poprawie ulega stan ścian pochwy, zwłaszcza jeśli uległy znacznemu rozszerzeniu i ścieńczeniu po przebytym porodzie drogami natury.

W efekcie poddanie się pacjentki operacji może zwiększyć jakość doznań seksualnych oraz uczucia wypełnienia członkiem partnera podczas stosunku.

Przekłada się to na lepszą jakość życia intymnego między partnerami, a w konsekwencji prowadzi do wzrostu zadowolenia pacjentki, lepszej samooceny i poprawy wielu aspektów zdrowia psychicznego.

Jeśli w związku z obniżeniem lub nawet wypadaniem narządów dna miednicy mniejszej, tworzeniem się przepukliny pochwowo-pęcherzowej kobieta cierpiała z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu sama operacja plastyczna przedniej ściany pochwy oraz krocza wpływa na ograniczenie problemu.

Dodatkowo możliwe jest jednoczasowe przeprowadzenie zabiegu polegającego na stabilizacji cewki moczowej co w jeszcze większym stopniu poprawia stan związany z niekontrolowanym wyciekiem moczu podczas aktywności fizycznej lub nawet wykonywania codziennych czynności.

W takich przypadkach zalety operacji to wzrost komfortu codziennego funkcjonowania kobiety i pomoc w pozbyciu się obaw związanych z obecnością krępującej przypadłości oraz związanych z tym trudności z utrzymaniem bielizny suchej i czystej.

Istnieje także możliwość połączenia operacji z jednoczasowym przeprowadzeniem zabiegów z zakresu ginekologii estetycznej (np. labioplastyka, czyli zmniejszenie warg sromowych) co dodatkowo przekładać się będzie na wzrost pewności siebie kobiety, poprawę samooceny i lepszą jakość życia seksualnego.

Oczekiwane rezultaty zależą od wyjściowego stopnia obniżenia narządu, jakości tkanek, współistniejących chorób oraz przestrzegania zaleceń pooperacyjnych. Coraz większy nacisk kładzie się na łączenie leczenia chirurgicznego z fizjoterapią dna miednicy w celu utrzymania efektów.

Rekonwalescencja i zalecenia po operacji

Czas rekonwalescencji po operacji plastycznej przedniej ściany pochwy oraz krocza to przeważnie sześć do ośmiu tygodni od wykonania zabiegu. W tym czasie należy zachować abstynencję seksualną. Zaleca się również unikanie aktywności fizycznej, zwłaszcza tej o wzmożonej pracy i ze wzrostem ciśnienia tłoczni brzusznej do czasu zakończenia gojenia ran i pełnej regeneracji.

Zaleca się, aby po operacji unikać nadmiernej aktywności fizycznej, zwłaszcza tej powodującej wzrost ciśnienia pod działaniem tłoczni brzusznej i wypychania narządów miednicy mniejszej ku dołowi.

Poza tym przez co najmniej sześć tygodni po operacji należy zachować abstynencję seksualną. Kontakty intymne w czasie kiedy ściany pochwy nie są w pełni zagojone mogą doprowadzić do rozerwania szwów i spowodować konieczność powtórnego wykonania operacji.

Okolice intymne należy starannie pielęgnować i czyścić. Nie należy nosić ciasnej bielizny, która mogłaby spowodować nadmierną potliwość i brak dopływu powietrza do okolicy krocza.

W razie bólu po operacji zaleca się okłady z lodem lub dodatkowo przyjmowanie leków zmniejszających przewodnictwo bólowe i nieprzyjemne odczucia. Leki takie jak na przykład paracetamol dostępne są w aptece bez konieczności posiadania recepty.

Aby uniknąć powikłań operacji plastycznej przedniej ściany pochwy oraz krocza chirurg powinien starannie dobrać naprężenie szwów zakładanych na tkankach dna miednicy mniejszej, aby przy możliwie dobrych efektach zabiegu zapobiec nadmiernemu zwężeniu wejścia do pochwy i rozwoju związanych z tym powikłań.

Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentek, które po operacji chcą być aktywne seksualnie. Dlatego też ważne jest właściwe, skrupulatne zebranie wywiadu z pacjentkom w każdym wieku przed przeprowadzeniem operacji.

Ze strony pacjentki wpływ na ograniczenie ryzyka rozwoju powikłań dotyczy właściwej pielęgnacji rany, utrzymywania krocza w czystości i działań zmierzających do zmniejszenia prawdopodobieństwa wtórnego obniżenia narządów miednicy mniejszej lub rozejścia się brzegów ran.

W tym celu po operacji przez co najmniej sześć tygodni należy zachować wstrzemięźliwość seksualną oraz unikać nadmiernej aktywności fizycznej, w tym przede wszystkim tej wymagającej wzmożonej aktywności mięśni brzucha i powodującej wzrost ciśnienia wewnątrz jam ciała (dotyczy to m.in. dźwigania ciężkich przedmiotów).

Możliwe powikłania i sygnały alarmowe

Możliwe powikłania po operacji to ryzyko rozwoju zakażenia. Zwłaszcza przy braku zastosowania się pacjentki do zaleceń lekarskich i nieprawidłowego pielęgnowania okolic intymnych.

Utrzymanie prawidłowej higieny krocza po operacji jest ważne także dla skrócenia czasu gojenia. Poza tym po operacji może pojawić się problem związany z rozejściem się brzegów rany w linii cięcia chirurgicznego.

Zwłaszcza jeśli pacjentka nie zastosuje się do poleceń specjalisty i zbyt wcześnie rozpocznie współżycie seksualne przed pełnym zasklepieniem brzegów rany. Jeśli chirurg zbyt mocno zaciągnie i zawiąże szwy może wystąpić powikłanie w postaci zbyt dużego zwężenia wejścia do pochwy.

Stosunki seksualne podejmowane nawet po pełnym zregenerowaniu ścian pochwy będą wtedy niekomfortowe lub bolesne i może być koniecznie ponowne przeprowadzenie operacji naprawczej.

Z kolei zbyt luźne zawiązanie szwów i zbyt małe uniesienie narządów miednicy mniejszej może skutkować niezadowoleniem z efektów operacji oraz krótszym czasem utrzymywania dobrych rezultatów po którym ponownie wystąpi problem obniżenia i wypadania narządów płciowych oraz konieczność reoperacji.

Po wypisie należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w razie: narastającego bólu mimo leczenia, gorączki, obfitego krwawienia, nieprzyjemnego zapachu wydzieliny, zatrzymania moczu lub znacznych trudności w oddawaniu moczu, obrzęku lub zaczerwienienia rany krocza. Kontrolna wizyta jest zwykle planowana w pierwszych tygodniach po zabiegu.

Trwałość efektów, ciąża i alternatywy (FAQ)

Trwałość efektów:

• efekty zwykle utrzymują się przez kilka lat,
• zależą od przestrzegania zaleceń pooperacyjnych,
• wspomaga je regularne wykonywanie ćwiczeń mięśni Kegla,
• należy unikać dźwigania i nadmiernego wysiłku fizycznego.

Rekomenduje się odłożenie ciąży do czasu pełnej rekonwalescencji oraz rozważenie sposobu porodu w przyszłości, aby zminimalizować ryzyko nawrotu objawów.

Przed decyzją o operacji lub jako uzupełnienie leczenia można rozważyć fizjoterapię uroginekologiczną, dopasowanie pessara oraz modyfikację stylu życia (redukcja masy ciała, unikanie dźwigania, leczenie przewlekłego kaszlu i zaparć). W przypadku współistniejącego wysiłkowego nietrzymania moczu kwalifikacja do jednoczasowego leczenia (np. stabilizacja cewki) jest podejmowana indywidualnie.

Niektóre metody energii (np. zabiegi termiczne na śluzówkę pochwy) mają ograniczoną i zróżnicowaną bazę dowodową – nie zastępują klasycznej rekonstrukcji, mogą być ewentualnie rozważane wspomagająco w wybranych wskazaniach. Siatki syntetyczne dopochwowe nie stanowią standardu pierwszego wyboru w rekonstrukcjach; w razie potrzeby decyzje o materiałach podejmuje się w ośrodkach z doświadczeniem.