Wydłużenie penisa poprzez podcięcie więzadeł wieszadłowych

Pomysł powiększania męskich narządów płciowych jest niemal tak stary jak ludzkość, lecz pierwsze poważne techniki zaczęto wprowadzać dopiero w latach 50. XX wieku. Miało to związek ze zmianą podejścia społeczeństwa do życia seksualnego, które nastąpiło po zakończeniu II wojny światowej. Mimo to tego typu operacje u mężczyzn nadal pozostają tematem tabu.

Technika podcięcia więzadeł wieszadłowych

Teoretyczne podstawy zabiegu wydłużania penisa poprzez podcięcie więzadeł wieszadłowych są bardzo proste. Około 1/3 długości penisa jest ukryta wewnątrz ciała i nawet gdy jest on w stanie wzwodu, nie pojawia się na zewnątrz. Anatomiczną strukturą, która za to odpowiada, jest więzadło wieszadłowe prącia, łączące penisa ze spojeniem łonowym.

Jego rolą jest utrzymanie penisa we wzwodzie i stabilizacja ruchomej części członka. Podcięcie tego więzadła pozwala na zwiększenie długości organu - przede wszystkim w stanie spoczynku. Czasami w miejscu cięcia przeszczepiana jest tkanka tłuszczowa, która zapobiega powstawaniu zrostów, co jednak może dać efekt przeciwny do zamierzonego, tj. skrócenie prącia.

Warto zaznaczyć, że zabieg ten jest wykonywany przy użyciu znieczulenia ogólnego, co oznacza, że pacjent jest w pełni uśpiony podczas jego trwania. Cała procedura zajmuje zazwyczaj od jednej do dwóch godzin. Po zabiegu, pacjent pozostaje pod obserwacją przez kilka godzin, zanim zostanie wypisany do domu.

Zalecenia po zabiegu wydłużenia penisa

Pacjent wypisywany jest z kliniki następnego dnia po zabiegu i zgłasza się na zdjęcie szwów po upływie około tygodnia później. Po operacji zalecane jest używanie obciążników lub specjalnych urządzeń rozciągających, które pozwalają rozciągnąć prącie i uzyskać lepszy efekt zabiegu. Przy stosowaniu ich zgodnie z zaleceniami jest to niebolesne.

Ważne jest także, aby pacjent unikał intensywnego wysiłku fizycznego oraz stosunków seksualnych przez co najmniej 4-6 tygodni po operacji. Regularne kontrole medyczne są niezbędne, aby monitorować proces gojenia się ran i wykluczyć możliwość powikłań.

Efekty i skuteczność zabiegu wydłużania penisa

Istnieją ograniczone dowody na skuteczność tej operacji. Wedle badania opublikowanego w czasopiśmie medycznym European Urology, tylko 35% panów, którzy poddali się zabiegowi, było usatysfakcjonowanych jego efektami. Sama operacja pozwoliła na wydłużenie organu średnio o 1,3 cm (maksymalnie - 3 cm). Pacjenci, którzy po podcięciu więzadeł wykonywali zabiegi mające rozciągać penisa, osiągali znacznie lepsze wyniki.

Z kolei w grupie 20 pacjentów prowadzonych przez dra Shironga początkowe efekty były lepsze - bezpośrednio po operacji uzyskano zwiększenie długości o 3,5-6 cm, lecz po pół roku od obserwacji zauważono skrócenie penisa o 0,5-1 cm. Opis jego doświadczeń opublikowano w Plastic and Reconstructive Surgery w 2000 r.

Warto wspomnieć, że pacjenci powinni mieć realistyczne oczekiwania co do wyników zabiegu. Choć niektórzy mogą być zadowoleni z uzyskanych efektów, inni mogą nie odczuwać znaczącej różnicy. Dlatego przed podjęciem decyzji o zabiegu warto skonsultować się z doświadczonym chirurgiem urologiem, który dokładnie omówi potencjalne korzyści i ryzyko.

W kontekście długoterminowych skutków zabiegu, ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że mogą wystąpić zmiany w funkcji seksualnej. Pomimo rzadkości, mogą pojawić się zaburzenia erekcji związane z uszkodzeniem nerwów lub nieprawidłowym gojeniem się tkanek. Dodatkowo, stabilność penisa we wzwodzie może być zmniejszona, co może wpływać na satysfakcję z życia seksualnego. Takie zmiany mogą wymagać dalszej interwencji medycznej lub terapii.

Kandydaci do zabiegu wydłużenia penisa

Zabieg ten, wedle ekspertów z Mayo Clinic, powinien zostać zarezerwowany dla tych, którzy posiadają wrodzone defekty tego organu lub nabyte w skutku urazu. Nie jest zaś zalecany mężczyznom, których narząd płciowy ma normalną długość.

Powikłania po zabiegu występują rzadko. Mogą należeć do nich:

• zaburzenia erekcji,
• skrócenie penisa w skutek powstawania blizn,
• nadmierna lub zmniejszona tkliwość członka,
• uszkodzenie nerwów,
• zakażenia

Przed podjęciem decyzji o zabiegu, pacjent powinien zostać poddany szczegółowej ocenie medycznej, aby zidentyfikować wszelkie potencjalne przeciwwskazania. Ważne jest także omówienie oczekiwań pacjenta oraz zapewnienie mu wsparcia psychologicznego, jeśli jest to konieczne.