Choroba Peyroniego - czym jest i jakie są jej objawy

Choroba Peyroniego jest znana już od XVI wieku, kiedy to objawy tego schorzenia opisał Andreas Ve-salius w liście skierowanym do Fallopiusa. Nazwa choroby pochodzi od nazwiska nadwornego lekarza króla LudwikaXV, Francois de la Peyronie, który opisał trzech pacjentów z tą dolegliwością. Obecnie choroba Peyroniego występuje aż u około 3-9% dorosłych mężczyzn, a częstość jej występowania ciągle wzrasta.

Co to jest i jak się objawia choroba Peyroniego?

U wszystkich pacjentów z chorobą Peyroniego wyczuwalna jest na penisie twarda, guzkowata zmiana o średnicy 2-4 cm. Może być ona pojedyncza lub występować w postaci kilku grudek. Istotą zmiany jest zastąpienie prawidłowo występujących włókien elastycznych, nierozciągliwym kolagenem w osłonce białej prącia, zazwyczaj w części grzbietowej członka. W ostrej fazie choroby dodatkowo występuje stan zapalny i ból nawet przy dotyku. Następnie choroba przechodzi w fazę stabilną, w której wielkość i nasilenie zmian utrzymuje się na stałym poziomie. Występowanie grudki (lub grudek) zaburza elastyczność prącia, utrudnia lub wręcz uniemożliwia prawidłowy wzwód. Podczas wzwodu zmieniona tkanka nie ulega rozciągnięciu, co prowadzi do skrzywienia penisa. Dodatkowym objawem, który może, ale nie musi wystąpić jest ból.

Mężczyźni z rozpoznaną chorobą Peyroniego, skarżą się często na nieprawidłowości w życiu seksualnym. Odpowiedzialne za nie może być nieprawidłowe ustawienie członka (jego skrzywienie), które utrudnia lub uniemożliwia penetrację, towarzyszące schorzeniu dolegliwości bólowe oraz problemy natury psychologicznej. Pacjenci mogą odczuwać lęk przed utratą zdolności odbywania stosunków, który może być istotną przyczyną niepowodzeń w życiu intymnym. W chorobie Peyroniego często spotyka się także nieprawidłowości w dopływie krwi tętniczej lub odpływie krwi żylnej, co może uniemożliwić osiągnięcie lub utrzymanie wzwodu. Wszystkie te przyczyny mogą występować jednocześnie, powodując złożony problem w życiu seksualnym.

Nie da się jednoznacznie określić przyczyn występowania choroby Peyroniego. Ocenia się, że do jej rozwoju przyczyniają się przebyte urazy prącia, choroby autoimmunologiczne, stany zapalne oraz predyspozycje genetyczne. Mimo częstego występowania schorzenia, nie wszyscy mężczyźni z objawami choroby Peyroniego zgłaszają się do lekarza. Dzieje się tak, ponieważ choroba może przebiegać skąpoobjawowo lub wywoływać cały szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Dodatkowo, mężczyźni często wstydzą się choroby lub wychodzą z założenia, że tej dolegliwości nie da się leczyć.

Istnieje wiele metod leczenia choroby Peyroniego, które są dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od stopnia zaawansowania choroby oraz towarzyszących jej objawów. Wyróżnia się metody leczenia chirurgicznego oraz zachowawczego. Pierwszym krokiem jest zazwyczaj leczenie zachowawcze, które polega na miejscowej lub ogólnoustrojowej farmakoterapii, iniekcji preparatów dopłytkowo, mechanicznym rozciąganiu prącia lub terapii z wykorzystaniem fal. Jeśli leczenie zachowawcze nie przyniesie oczekiwanego rezultatu, kolejnym krokiem jest leczenie chirurgiczne skrzywienia prącia. Można stosować operacyjne wydłużanie lub skracanie osłonki białawej, a u części chorych wszczepia się protezę prącia.

Źródła:"Wyniki chirurgicznego leczenia choroby Peyroniego" Przegląd Urologiczny 2012/4; "Choroba Peyroniego. Kontrowersje, hipotezy, koncepcje leczenia." Urologia Polska 1997/50.