Hematologia jest specjalizacją medyczną, która skupia się na chorobach krwi oraz układu krwiotwórczego, czyli szpiku kostnego i węzłów chłonnych. Jej dziedzinami są m.in. transfuzjologia (sfera obejmująca przetaczanie krwi oraz preparatów krwiopochodnych) oraz serologia i immunologia (badają reakcje odpornościowo-obronne organizmu i ich schorzenia).
Jako hematologię określa się też rozliczne badania diagnostyczne mające pomóc w walce z chorobami związanymi z krwią. Do schorzeń tego rodzaju zalicza się przede wszystkim nowotwory układu krwiotwórczego (np. ostra białaczka szpikowa i limfoblastyczna, chłoniaki Hodgkina i nieziarnicze, szpiczak plazmocytowy), zespoły mielodysplastyczne i mieloproliferacyjne (np. czerwienica prawdziwa, nadpłytkowość samoistna, pierwotne włóknienie szpiku), a także choroby nienowotworowe, takie jak niedokrwistości (anemie), skazy krwotoczne czy wrodzone i nabyte niedobory odporności.
Kiedy udać się do hematologa? Niepokojące objawy
Wiele chorób hematologicznych w początkowym stadium nie daje specyficznych objawów lub przypominają one zwykłe infekcje czy przemęczenie. Istnieje jednak grupa sygnałów, które powinny wzbudzić czujność i skłonić do wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, który w razie potrzeby skieruje pacjenta do hematologa. Nie należy ich bagatelizować.
Do najczęstszych objawów, które mogą wskazywać na choroby krwi, należą:
- Przewlekłe osłabienie, męczliwość i bladość skóry – mogą być wynikiem niedokrwistości (anemii).
- Skłonność do siniaczenia, przedłużające się krwawienia (np. z nosa, dziąseł) lub pojawianie się na skórze małych, czerwonych wybroczyn – mogą świadczyć o zaburzeniach krzepnięcia lub małopłytkowości.
- Częste i nawracające infekcje – mogą być spowodowane niedoborem lub nieprawidłowym funkcjonowaniem białych krwinek.
- Powiększone, niebolesne węzły chłonne (na szyi, pod pachami, w pachwinach), a także powiększenie śledziony lub wątroby.
- Nocne poty, gorączka bez wyraźnej przyczyny oraz niezamierzona utrata masy ciała – tzw. objawy B, charakterystyczne dla chłoniaków.
- Bóle kości – szczególnie w okolicy mostka, żeber i kręgosłupa, mogące wskazywać na szpiczaka lub białaczkę.
Podstawowa i zaawansowana diagnostyka hematologiczna

Podstawą diagnostyki jest szczegółowy wywiad lekarski oraz badanie fizykalne. Jednak kluczową rolę odgrywają badania laboratoryjne. W przypadku niepokojących wyników lekarz pierwszego kontaktu kieruje pacjenta do hematologa, który zleca dalszą, pogłębioną diagnostykę.
Podstawowe badania krwi
- Morfologia krwi z rozmazem - to najważniejsze i najczęściej wykonywane badanie. Określa liczbę, wielkość i jakość poszczególnych składników krwi: erytrocytów (krwinek czerwonych), leukocytów (krwinek białych) i trombocytów (płytek krwi). Rozmaz krwi obwodowej, obecnie najczęściej wykonywany automatycznie i weryfikowany mikroskopowo, pozwala na ocenę procentowego udziału różnych typów leukocytów (neutrofili, limfocytów, eozynofili, bazofili, monocytów) oraz wykrycie nieprawidłowych, młodych form komórek (blastów), co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce białaczek.
- Badanie OB (Odczyn Biernackiego) i CRP (białko C-reaktywne) - to markery stanu zapalnego w organizmie. Podwyższone wartości mogą towarzyszyć infekcjom, chorobom autoimmunologicznym, ale również nowotworom. Norma OB zależna jest zarówno od płci, jak i od wieku pacjenta.
- Badanie poziomu retikulocytów - retikulocyty to niedojrzałe formy krwinek czerwonych. Ich liczba informuje o aktywności krwiotwórczej szpiku kostnego. Jest to badanie kluczowe w diagnostyce przyczyn niedokrwistości.
- Badania biochemiczne - takie jak poziom żelaza, ferrytyny, witaminy B12, kwasu foliowego, a także parametry nerkowe i wątrobowe, które pomagają w różnicowaniu przyczyn zaburzeń hematologicznych.
Badania specjalistyczne i obrazowe
Gdy podstawowe badania wskazują na poważniejszą chorobę, hematolog zleca badania specjalistyczne, które pozwalają postawić ostateczną diagnozę. Należą do nich:
- Biopsja aspiracyjna i trepanobiopsja szpiku kostnego – to "złoty standard" w diagnostyce większości nowotworów hematologicznych. Badanie polega na pobraniu próbki szpiku (najczęściej z talerza kości biodrowej) w znieczuleniu miejscowym. Umożliwia ocenę komórek szpiku pod mikroskopem.
- Badania cytogenetyczne i molekularne – analiza chromosomów i genów komórek nowotworowych. Pozwalają wykryć specyficzne mutacje (np. chromosom Philadelphia w przewlekłej białaczce szpikowej), które mają znaczenie diagnostyczne, prognostyczne i umożliwiają zastosowanie leczenia celowanego.
- Cytometria przepływowa – bardzo precyzyjna technika pozwalająca na identyfikację i zliczenie różnych populacji komórek na podstawie ich cech powierzchniowych. Jest niezbędna do dokładnego rozpoznania typu białaczki lub chłoniaka.
- Badania obrazowe (USG, tomografia komputerowa, PET-CT) – służą do oceny węzłów chłonnych, śledziony i innych narządów, a także do określenia stopnia zaawansowania choroby, zwłaszcza w przypadku chłoniaków.
Nowoczesne metody leczenia chorób krwi

Leczenie chorób hematologicznych w ostatnich dekadach przeszło rewolucję. Terapia jest zawsze dobierana indywidualnie, w zależności od dokładnej diagnozy, stopnia zaawansowania choroby, wieku i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Do najważniejszych metod leczenia należą:
- Chemioterapia – wciąż podstawowa metoda leczenia wielu nowotworów krwi.
- Terapie celowane molekularnie – leki, które działają na konkretne nieprawidłowości molekularne w komórkach nowotworowych, blokując ich wzrost. Są znacznie mniej toksyczne niż klasyczna chemioterapia.
- Immunoterapia – metody wykorzystujące układ odpornościowy pacjenta do walki z nowotworem. Obejmuje to przeciwciała monoklonalne, a także najnowocześniejsze terapie komórkowe, takie jak CAR-T.
- Przeszczepienie komórek krwiotwórczych (szpiku) – stosowane w leczeniu agresywnych białaczek, chłoniaków i innych ciężkich chorób szpiku.
- Leczenie wspomagające – obejmuje m.in. transfuzje krwi i płytek, podawanie czynników wzrostu oraz leczenie infekcji.
Profilaktyka i rola badań kontrolnych
Krew należy badać zawsze przy podejrzeniu jakiejkolwiek choroby, jednak kluczową rolę odgrywa profilaktyka. Wykonywanie podstawowej morfologii krwi raz w roku jest zalecane każdej dorosłej osobie. To proste i tanie badanie, które może dostarczyć wielu informacji o ogólnym stanie zdrowia i pozwolić na wczesne wykrycie nieprawidłowości, zanim pojawią się nasilone objawy choroby. Wczesna diagnoza w hematologii jest kluczowa i znacząco zwiększa szanse na skuteczne leczenie.
Źródła:
- Jason El Brihi, Surabhi Pathak, "Normal and Abnormal Complete Blood Count With Differential" (www.ncbi.nlm.nih.gov), 2024
- In-Ho Seo, Yong-Jae Lee, "Usefulness of Complete Blood Count (CBC) to Assess Cardiovascular and Metabolic Diseases in Clinical Settings: A Comprehensive Literature Review", Biomedicines., 10(11), 2022
- W. Richard Burack, Marshall A. Lichtman, "The Complete Blood Count—Time to Assess What Is Impactful and What Is Distracting", JAMA Network Open, 8(6), 2025
- Maximo J. Marin, Xander M. R. van Wijk, Paul D. Boothe, Neil S. Harris, William E. Winter, "An Introduction to the Complete Blood Count for Clinical Chemists: Red Blood Cells", The Journal of Applied Laboratory Medicine, 9(5), 1025–1039, 2024