Zastosowanie soczewki wieloogniskowej w leczeniu zaćmy

Jednym z elementów budowy narządu wzroku jest soczewka. Znajduje się ona w przedniej części oka, bezpośrednio za tęczówką. Jej głównym zadaniem jest skupianie promieni świetlnych. Ponadto, dzięki zdolnościom zmiany kształtu, umożliwia proces akomodacji oka, czyli ostre widzenie z bliska i daleka. 

Najczęstszą chorobą soczewki jest zaćma (łac. cataracta). Polega ona na całkowitym lub częściowym jej zmętnieniu, tym samym prowadząc do upośledzenia wzroku. Najczęstszą formą katarakty jest zaćma starcza, która powstaje na skutek starzenia się organizmu i nieprawidłowych procesów metabolicznych. Warto jednak zauważyć, że jako typ wrodzony, występuje także wśród dzieci. Według WHO, z powodu zaćmy cierpi około 20 milionów ludzi na całym świecie i jest ona najczęstszą przyczyną ślepoty. Badania pokazują, że choruje na nią ok. 40% mężczyzn i 45% kobiet po 75 roku życia zamieszkujących USA. Głównym objawem katarakty jest pogorszenie ostrości widzenia. W zależności od rodzaju zaćmy, może ono występować przy patrzeniu z oddali, bliska, w miejscach ciemnych czy też dobrze oświetlonych. Jednoznaczne rozpoznanie stawia lekarz okulista po badaniu oka.

Leczenie zaćmy jest operacyjne i polega na usunięciu naturalnej, zniszczonej soczewki i zastąpieniu jej sztuczną. Zastosowanie implantów akomodacyjnych lub wieloogniskowych (multifokalnych) jest najnowszym, a zarazem najlepszym osiągnięciem w terapii zaćmy. W odróżnieniu typu jednoogniskowego, pozwalają one na dobre widzenie z każdej odległości, bez dodatkowej korekcji okularami.

Wszczepienie soczewki wieloogniskowej jako metoda leczenia zaćmy

Soczewki multifokalne zbudowane są z koncentrycznie ułożonych pierścieni, które różnią się mocą optyczną. Dzięki temu możliwe jest odpowiednie załamywanie się światła, jego ogniskowanie na siatkówce, a co za tym idzie wyraźne widzenie z każdej odległości. Spośród różnych rodzajów implantów wieloogniskowych wyróżnić można między innymi AcrySof ReSTOR, Tenis Multifocal i AcriLISA.

Zanim zostanie przeprowadzony zabieg leczenia zaćmy z zastosowaniem soczewki wieloogniskowej, konieczne jest wykonanie kilku badań. Lekarz okulista zbiera wywiad z pacjentem oraz dokładnie wypytuje o oczekiwania pooperacyjne. Kolejno wykonuje się keratometrię oraz badania biometryczne. Dzięki temu możliwe jest indywidualne dopasowanie jak najlepszej soczewki dla danego pacjenta. Przeciwwskazaniami do zastosowaniu implantu multifokalnego są wiek powyżej 70 lat, jednooczność, ciężkie schorzenia ogólne lub okulistyczne. Ponadto odradza się jego wszczepianie osobom, którym zależy na dobrym widzeniu kontrastu, np. pilotom, zawodowym kierowcom czy malarzom.

Zabieg wszczepienia soczewki multifokalnej przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Uzyskuje się je poprzez wprowadzenie do worka spojówkowego kilku kropel lub żelu z substancją anestetyczną. Następnie wykonuje się niewielkie 1,5-3 mm cięcie przez które usuwana jest stara i umieszczana nowa soczewka. Sama procedura jest krótka – trwa kilkanaście minut i należy do tzw. chirurgii jednego dnia, co oznacza że nie ma konieczności pozostawania w szpitalu. Okres rekonwalescencji jest indywidualny dla każdego pacjenta i trwa kilka tygodni, ale pierwsze efekty mogą być widoczne już po kilku dniach.

Cena wszczepienia soczewki wieloogniskowej waha się w granicach 5 500 – 7 000 zł. NFZ refunduje jedynie zabiegi z użyciem soczewki jednoogniskowej.

Źródła:Niżankowska M., Okulistyka – podstawy kliniczne, PZWL, Warszawa 2007; Grabska-Liberek I. et al, Nowoczesne metody leczenia zaćmy, Postępy Nauk Medycznych 2013:12(26), 880-883 mp.pl