Jakimi metodami można usunąć kurzajki?

Przyjmuje się, że problem z kurzajkami miało co najmniej raz w życiu ok. 75% osób. Szczególnie narażone na ich powstanie są dzieci i młodzi dorośli, a także osoby z obniżoną odpornością, takimi jak AIDS lub chłoniak, leczone immunosupresyjnie i cierpiące na atopowe zapalenie skóry.

Uniknięcie zarażenia kurzajkami jest trudne, ponieważ we wczesnej fazie rozwoju są one prawie niewidoczne a wirus HPV łatwo przenosi się, np. podczas podawania ręki osobie zakażonej, mającej kurzajkę na dłoni. Zarazić można się także pośrednio – używając wspólnych z osobą zakażoną przedmiotów, chodząc bez klapek na basenie lub korzystając z usług manikiurzystki, która niedokładnie sterylizuje narzędzia.

Objawy i rodzaje kurzajek

Kurzajki najczęściej pojawiają się na dłoniach i stopach, chociaż mogą zostać przeniesione także na twarz czy tułów. Zbudowane są z wewnętrznego korzenia z naczyniami krwionośnymi, pokrytego zewnętrznymi warstwami naskórka. Początkowo nie bolą i są niemal niewidocznym pęcherzykiem, nie odróżniającym się kolorem od reszty skóry. Z upływem czasu wirus HPV atakuje sąsiadujące komórki i możliwy jest rozrost kurzajki do średnicy nawet 2-3 cm. W przypadku lokalizacji na stopie stały ucisk na kurzajkę może być przyczyną bólu i stanów zapalnych.

Okres życia kurzajki wynosi około 2-3 lat. Przed obumarciem może ona jednak "rozsiać się" lub zostać przeniesiona na inne części ciała. Fakt ten, a także powodowany defekt estetyczny, są wskazaniami do usuwania nawet wczesnych, niewielkich zmian.

Wyróżnia się kilka typów kurzajek – zwykłe, płaskie i podeszwowe. Każdy rodzaj różni się wyglądem oraz lokalizacją na ciele, a także podatnością na konkretne metody leczenia. U dzieci częściej występują kurzajki płaskie, które mogą zanikać samoistnie, u dorosłych problem częściej wymaga leczenia interwencyjnego.

Metody leczenia kurzajek

Metody usuwania kurzajek dzielą się na dwie kategorie. Pierwszą z nich jest zastosowanie preparatów "żrących" - aplikowanych bezpośrednio na zmianę, zawierających stężony kwas mlekowy lub salicylowy oraz substancje pobudzające układ odpornościowy. Metody takie trzeba stosować długo, aż do wytworzenia głębokiej rany w miejscu kurzajki. Goją się one stopniowo, co może trwać nawet kilka tygodni.

Zabiegi medyczne

Do drugiej kategorii zabiegów zalicza się procedury przeprowadzane w gabinetach lekarskich takie jak:

• krioterapia – metoda polegająca na zamrażaniu kurzajki ciekłym azotem o temperaturze wrzenia -196°C. Lekarz dwukrotnie zamraża zmianę z rozmrożeniem w międzyczasie. Sama procedura jest na ogół niebolesna, nie wymagająca znieczulenia, jednak pacjent może odczuwać pieczenie podczas zamrażania.
• elektrokoagulacja – czyli usuwanie kurzajki prądem. Łuk elektryczny ścina białka zmienionej chorobowo tkanki, rozmiękczonej wcześniej maścią salicylową. Ranka goi się około tygodnia i zostają po niej niewielkie blizny. Zabieg jest tani i stosunkowo skuteczny. Przeciwwskazaniami do wypalania kurzajek są zaburzenia krążenia, zaburzenia krzepnięcia, rozrusznik serca, ciąża oraz cukrzyca.
• odparowanie laserem CO2 – przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym zabieg polega na zniszczeniu kurzajki energią precyzyjnie dobranej wiązki lasera, dzięki czemu nie dochodzi do uszkodzenia sąsiadujących tkanek. W miejscu poddanym zabiegowi tworzy się drobny strupek, odpadający po upływie kilku-kilkunastu dni. Jest to najskuteczniejsza metoda usuwania kurzajek, najmniej uszkadzająca zdrową skórę, czasami jednak wymagająca powtórzenia zabiegu po upływie kilku tygodni. Niekiedy usunięcie kilku kurzajek sprawia, że pozostałe znikają samoistnie.

Nowoczesne terapie i domowe sposoby

Obok klasycznych metod usuwania kurzajek coraz częściej stosuje się także nowoczesne terapie wspomagające. Badania wskazują na skuteczność immunoterapii miejscowej, np. z wykorzystaniem imikwimodu czy szczepionek przeciwko wirusowi HPV w terapii nawracających zmian. Są to jednak metody wciąż rozwijane i nie zawsze dostępne w rutynowej praktyce klinicznej.

Preparaty dostępne bez recepty

W aptekach dostępne są również preparaty bez recepty z kwasem salicylowym lub mlekowym. Mogą być skuteczne w leczeniu małych zmian, jednak wymagają systematyczności i cierpliwości. W przypadku dużych, bolesnych lub nawracających kurzajek domowe sposoby nie przynoszą efektów.

Coraz więcej specjalistów podkreśla, że  leczenie kurzajek powinno być dobierane indywidualnie, w zależności od lokalizacji zmiany, jej wielkości, wieku pacjenta i chorób współistniejących. Najnowsze wytyczne wskazują, że szybka interwencja medyczna zmniejsza ryzyko rozsiewania wirusa i powstawania kolejnych zmian.