Miara męskości - o powiększaniu penisa słów kilka

Na łamach naukowego czasopisma British Journal of Urology International opublikowano wyniki jednego z największych przeglądów dotyczących wymiarów prącia.

Naukowcy z King’s College London pod kierownictwem dr Davida Veale zestawili dane z 17 badań z różnych krajów, w których pomiary wykonywał personel medyczny (a nie ankietowani). Na podstawie danych od ok. 15 tysięcy mężczyzn wykazano, że średnia długość prącia w zwisie wynosi ok. 9,16 cm, a we wzwodzie ok. 13,12 cm.

Co naprawdę mówią badania o „normach” i rozmiarze prącia

Wyniki te są często przywoływane w kontekście dyskusji o „normach” i przeciętnych rozmiarach prącia, jednak autorzy przeglądu podkreślali dużą zmienność osobniczą oraz brak jednoznacznego związku między rozmiarem a funkcją seksualną czy satysfakcją partnerów.

Najważniejsze wnioski z badań nad rozmiarem prącia

• pomiary wykonywane przez personel medyczny są bardziej wiarygodne niż deklaracje ankietowe,
• istnieje duża zmienność osobnicza w długości i obwodzie prącia,
• brak jednoznacznego związku między rozmiarem a satysfakcją seksualną,
• rankingi populacyjne często nie mają podstaw naukowych.

W dodatku wielu mężczyzn deklaruje zadowolenie z rozmiaru, ale jednocześnie część osób rozważa zabiegi powiększania penisa z powodów psychologicznych (presja społeczna, porównania, obawy o ocenę). W zaleceniach dotyczących męskiej chirurgii estetycznej podkreśla się znaczenie rzetelnej kwalifikacji oraz wykluczenia nasilonego lęku o rozmiar czy zaburzeń dysmorficznych, które mogą istotnie wpływać na decyzję o zabiegu. 

Rozmiar prącia a oczekiwania i presja społeczna

Wydawałoby się więc, że powiększanie penisa nie powinno cieszyć się szczególną popularnością. Okazuje się jednak, że teoria swoją drogą, a w praktyce wielu mężczyzn chciałoby poprawić wygląd prącia i to, czym obdarzyła ich natura. Motywacją bywa nie tylko własna ocena wyglądu, ale także presja społeczna, przekazy kulturowe, pornografia czy porównania z innymi.

Na forach internetowych roi się od pytań, jak skutecznie wydłużyć lub pogrubić prącie, a także od ofert „cudownych” tabletek i maści. W większości pochodzą one z nieznanych źródeł i nie są przebadane klinicznie – stosując takie specyfiki, w najgorszym wypadku można narazić się na działania niepożądane, a w najlepszym – stracić pieniądze.

W literaturze medycznej opisywane są również powikłania po wstrzykiwaniu do prącia nieprzeznaczonych do tego substancji, takie jak stany zapalne, martwica tkanek czy deformacje prącia, które mogą wymagać leczenia zabiegowego i prowadzić do trwałych następstw.

Zabiegowe powiększanie penisa – dostępne metody

Nie znaczy to jednak, że zabiegowe powiększanie penisa nie istnieje. Procedury oferowane w medycynie estetycznej i urologii mają znacznie więcej wspólnego z nauką niż z obietnicami bez pokrycia, choć żadna z nich nie jest pozbawiona ograniczeń.

Współczesne podejście zakłada indywidualny dobór metody do problemu pacjenta – inna technika sprawdzi się przy chęci zwiększenia obwodu prącia, a inna przy oczekiwaniu niewielkiego wydłużenia w stanie spoczynku. Każda z metod wymaga konsultacji lekarskiej, właściwej kwalifikacji oraz omówienia możliwych efektów i ryzyka.

W praktyce klinicznej stosuje się kilka głównych metod zabiegowych:

Najczęściej stosowane metody powiększania penisa

• zwiększanie obwodu prącia preparatami na bazie kwasu hialuronowego,
• przeszczep własnego tłuszczu pacjenta pobranego metodą liposukcji,
• chirurgiczne wydłużanie prącia poprzez przecięcie więzadeł wieszadłowych.

Najpopularniejszą metodą zabiegowego zwiększania obwodu prącia jest powiększanie penisa preparatami na bazie kwasu hialuronowego. Zabieg zwykle wykonywany jest ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym i polega na iniekcji preparatu.

Dostępne publikacje naukowe wskazują na możliwość uzyskania zwiększenia obwodu i poprawy subiektywnej satysfakcji u części pacjentów, jednak jakość dowodów bywa zróżnicowana. Kwas hialuronowy jest substancją biokompatybilną i wchłanialną, a efekt ma charakter czasowy i zazwyczaj utrzymuje się od kilkunastu miesięcy do około dwóch lat.

Alternatywą jest wykorzystanie własnego tłuszczu pacjenta, pobranego z okolic depozytowych metodą liposukcji. Następnie przygotowana tkanka tłuszczowa jest podawana podskórnie w obrębie prącia.

Metoda ta pozwala na zwiększenie obwodu prącia, jednak jej istotnym ograniczeniem pozostaje nieprzewidywalna resorpcja części przeszczepionego materiału. W nowszych doniesieniach opisuje się próby poprawy trwałości efektu, jednak nadal brakuje dużych, długoterminowych badań potwierdzających jednoznaczną skuteczność takich rozwiązań.

Istnieje także metoda wydłużania prącia polegająca na przecięciu więzadeł wieszadłowych. Zabieg ten prowadzi do „uwolnienia” części prącia widocznej głównie w stanie spoczynku, natomiast jego wpływ na długość prącia we wzwodzie bywa ograniczony.

W literaturze zwraca się uwagę na możliwe konsekwencje funkcjonalne, takie jak zmiana kąta uniesienia prącia podczas erekcji, a także ryzyko powstania blizny. Z tego względu metoda ta jest rozważana głównie u starannie wyselekcjonowanych pacjentów.

Bezpieczeństwo, trwałość efektów i kwalifikacja

Przed podjęciem decyzji o zabiegowym powiększaniu penisa kluczowe jest zrozumienie ograniczeń tych procedur. Zarówno w przypadku kwasu hialuronowego, jak i własnego tłuszczu pacjenta, efekt nie jest trwały i może stopniowo zanikać.

Powtarzanie zabiegów wiąże się z dodatkowymi kosztami i kumulacją ryzyka. W aktualnych zaleceniach podkreśla się, że bezpieczeństwo zabiegu i końcowy efekt zależą w dużej mierze od doświadczenia operatora, stosowanej techniki oraz prawidłowej kwalifikacji pacjenta, obejmującej także ocenę motywacji i oczekiwań.

Efekty metod chirurgicznych mogą być bardziej długotrwałe, jednak wiążą się z większą inwazyjnością i potencjalnym ryzykiem powikłań. Z tego względu wielu specjalistów zaleca bardzo ostrożne podejście do takich procedur oraz realistyczne omówienie możliwych korzyści i ograniczeń jeszcze przed podjęciem decyzji o zabiegu.