Co to jest korekcja nosa z osteotomią?

Tkanka kostna stanowi około 1/3 elementów tworzących sklepienie nosa. W jej skład wchodzą dwie kości nosowe oraz fragmenty szczęki (tzw. wyrostki przednie wstępujące). Co ważne, stanowi ona element najbardziej wytrzymały i najmniej podatny na odkształcenia, wobec czego zabiegi zmieniające wygląd nosa koncentrują się głównie na modyfikacji właśnie struktur kostnych.

Na czym polega osteotomia nosa

Osteotomia to zabieg najczęściej kojarzony z kolanami. Mianem osteotomii nosa określa się natomiast zabieg, podczas którego dochodzi do precyzyjnego przecięcia i przemieszczenia elementów kostnych budujących nos, ewentualnego wycięcia nadmiernej ilości tkanek oraz późniejszego odpowiedniego uformowania i przemodelowania wspomnianych kości. Odbywa się to przy użyciu m.in. specjalnych, ostrych dłut chirurgicznych, co pozwala na precyzję.

Wspomniane łamanie kości w trakcie operacji plastycznej nosa może wywoływać negatywne skojarzenia u pacjentów, nie ma jednak powodów do obaw - zabieg jest bezbolesny dzięki stosowanemu w jego trakcie znieczuleniu ogólnemu. Dla wielu pacjentów bezbolesny przebieg operacji to kluczowy aspekt.

Istnieją dwie główne techniki chirurgiczne:

• technika zamknięta, gdzie cięcia wykonuje się wewnątrz nosa, co minimalizuje widoczne blizny,
• technika otwarta, gdzie wykonuje się niewielkie cięcie na słupku nosa, co umożliwia lepszy dostęp i widoczność, ale może pozostawić niewielki ślad.

Jeszcze innym z dostępnych typów cięcia jest dostęp przez skrzydełka nosa i obecne tam chrząstki, tzw. dostęp alarny, co umożliwia precyzyjne modelowanie.

Chirurg plastyk wykonuje cięcia w przedsionku nosa – są całkowicie niewidoczne na zewnątrz oraz przy korekcji skrzywienia nosa (tzw. osteotomia) – drobne nacięcia skóry w okolicy korzenia (szczytu) nosa. Wykonywane jest odpowiednie modelowanie chrząstki tworzące czubek nosa. Dokonuje się korekcji garbu grzbietu nosa poprzez jego spiłowanie oraz skrzywienia nosa poprzez osteotomię. Osteotomia polega na łamaniu kości nosowych, wycinaniu niepotrzebnych części i składaniu nosa na nowo, co przywraca prawidłowe proporcje.

Dodatkowo istnieje również możliwość korekcji skrzywienia przegrody kostnej nosa. W tym przypadku konieczna jest obecność doświadczonego laryngologa, co zwiększa bezpieczeństwo zabiegu.

Przygotowanie do operacji nosa

Przed przystąpieniem do zabiegu, pacjent powinien odbyć konsultację z chirurgiem plastycznym. Podczas tej wizyty lekarz oceni stan zdrowia pacjenta, omówi oczekiwania co do wyników operacji oraz przedstawi możliwe ryzyka i powikłania. Ważne jest również, aby pacjent poinformował lekarza o wszelkich przyjmowanych lekach oraz ewentualnych alergiach, co wpływa na bezpieczeństwo.

Przygotowanie do zabiegu osteotomii nosa

Przygotowanie do zabiegu obejmuje wykonanie kompletu badań przedoperacyjnych, takich jak: badania laboratoryjne i EKG, co pozwala ocenić ryzyko.

• morfologia,
• badania krzepliwości krwi,
• EKG,
• w niektórych przypadkach, tomografia komputerowa nosa.

Pacjent powinien również unikać zażywania leków przeciwzapalnych i aspiryny na dwa tygodnie przed operacją, aby zminimalizować ryzyko krwawienia. Zalecana jest też modyfikacja przyjmowanych leków.

Wskazania do zabiegu osteotomii nosa

Warto podkreślić, że zabieg ten nie jest przeznaczony wyłącznie dla osób niezadowolonych z estetyki swojego nosa. Jest również zalecany pacjentom, którzy doświadczyli urazów nosa lub mają problemy z oddychaniem z powodu deformacji anatomicznych, takich jak skrzywienie przegrody nosowej. To połączenie aspektów funkcjonalnych i estetycznych.

Wyróżniane są dwie główne postacie osteotomii nosa: przyśrodkowa (wykonywana w okolicy nasady nosa) oraz boczna (operowane są wówczas struktury zlokalizowane w pobliżu nozdrzy). W przypadku pełnej korekty nosa chirurg modeluje część kostną, czyli szkielet nosa oraz chrzęstną – czubek nosa, skrzydełka i dziurki. Taki zabieg nazywa się osteotomią poczwórną, co zapewnia kompleksową korekcję.

Głównym wskazaniem do przeprowadzenia totalnej plastyki nosa z osteotomią jest deformacja czubka nosa (czubek nosa krzywy, wydatny, opadający czubek nosa itp.) oraz kształtu i wymiarów całego nosa (nos krzywy, nos wydatny, nos garbaty itp.). Celem jest harmonizacja rysów twarzy.

Plastykę nosa z osteotomią zaleca się szczególnie:

• osobom, których nos wymaga zmian w obrębie jego zbyt szerokiej nasady (m.in. przy występowaniu na nim zgarbień),
• w sytuacji, gdy pacjent cechuje się posiadaniem szerokiej podstawy nosa,
• gdy oczekiwany przez leczonego efekt wymaga stosunkowo dużej manipulacji w obrębie tkanek (tzw. totalna korekta nosa).

Jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów jest korekta nosa garbatego. Garb powstaje w wyniku uwypuklenia części chrzęstnej – garb chrzęstny – lub kostnej – garb kostny grzbietu nosa. Najczęściej powstający garb to garbek chrzęstno-kostny, którego redukcja poprawia profil.

Kto może poddać się zabiegowi?

Totalna plastyka nosa z osteotomią może być przeprowadzona tylko wtedy, gdy wzrost i rozwój nosa zostały zakończone i jego kształt jest ustabilizowany. W związku z tym operację plastyczną nosa mogą przeprowadzić kobiety w wieku ok. 15 lat oraz chłopcy ok. 18. roku życia. Ta kwalifikacja wiekowa ma znaczenie.

Przeciwwskazania i czynniki ryzyka

Pacjent decydujący się na zabieg totalnej plastyki nosa z osteotomią powinien cieszyć się ogólnym zdrowiem, najlepiej aby zaliczał się do grona osób niepalących. Pacjent nie powinien posiadać przeciwwskazań, do których możemy zaliczyć cukrzycę oraz choroby zakrzepowo – zatorowe. Właściwa ocena stanu ogólnego jest kluczowa.

Należy również pamiętać, iż po 35. roku życia zdolności regeneracyjne skóry maleją, dlatego rany dłużej się goją i częściej dochodzi do infekcji. Gojenie przebiega wolniej u osób z cerą tłustą i mieszaną. Z zabiegu totalnej plastyki nosa z osteotomią nie mogą skorzystać osoby, które nie leczą nadciśnienia, zmagają się niedokrwistością oraz ropnym zapaleniem zatok. Z zabiegu powinni zrezygnować także cukrzycy, jednak w niektórych przypadkach nie jest to przeciwwskazaniem – ostateczna decyzja należy do lekarza.

Efekty i rekonwalescencja po osteotomii nosa

Ze względu na dużą ingerencję związaną z zabiegiem, na jego ostateczne efekty należy trochę poczekać. Szacuje się, że procesy regeneracji i uzyskanie finalnego wyglądu zoperowanego nosa mogą zająć nawet do dwunastu miesięcy. Mimo iż wiele osób decyduje się na zmianę kształtu nosa z powodu niezadowolenia z jego wyglądu, względy estetyczne nie są jedynym powodem zgłaszania się pacjentów do chirurgów plastycznych, bo liczą się także funkcje.

Rekonwalescencja po zabiegu wymaga cierpliwości. Bezpośrednio po operacji pacjent może odczuwać ból oraz obrzęk, które z czasem ustępują. Możliwe powikłania obejmują infekcje, krwawienia, problemy z gojeniem się ran, asymetrię nosa oraz zmiany w czuciu w obrębie nosa. Ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarskich, unikanie intensywnego wysiłku fizycznego oraz ochrona nosa przed urazami do czasu pełnego wyleczenia – to klucz do dobrego efektu.

Przebieg gojenia i kontrola pooperacyjna

Rany zszywa się szwami wchłanianymi – nie ma potrzeby ich zdejmowania. Do przewodów nosowych zakłada się setony gazowe – usuwa się je w drugiej dobie. Na nos przytwierdza się opatrunek gipsowy na 2 tygodnie. Po zabiegu totalnej plastyki nosa z osteotomią wewnątrz nosa zostają umieszczone tzw. setony, czyli natłuszczone tasiemki, które uciskają na uszkodzone naczynia i podpierają szkielet chrzęstno-kostny nosa, co stabilizuje struktury nosa.

Na zewnątrz z kolei zakłada się sztywny opatrunek (gipsowy, z tworzywa sztucznego lub metalowy), który ma na celu unieruchomienie nosa. Setony usuwane są po tygodniu, opatrunek po 10 dniach. Po zdjęciu opatrunku nos jest w różnym stopniu obrzęknięty. Pod oczami pojawiają się krwiaki i siniaki, które ustępują po ok. 3 tygodniach. Normalny wygląd twarzy uzyskuje się po około 2 tygodniach, co zwykle uspokaja pacjentów.

Całkowite gojenie trwa około 3 miesięcy, a ostateczny kształt nosa uzyskuje się najwcześniej po upływie pół roku. W kolejnych miesiącach obrzęk stopniowo maleje.

Zalecenia pooperacyjne

Sugerowane jest, aby po zabiegu pacjentowi towarzyszyła bliska osoba, która m.in. odwiezie pacjenta do domu. Przez 6 tygodni po zabiegu przeciwwskazana jest pozycja leżąca w ciągu dnia. W nocy zaleca się stosowanie poduszki w celu uniesienia głowy wyżej. Należy unikać spania na boku, zalecane jest spanie na wznak – te proste zasady przyspieszają gojenie.

Należy chronić nos przed urazami przez 3 miesiące oraz unikać ciepła, intensywnego wysiłku fizycznego i uprawiania sportu przez ten czas. Po zabiegu pacjent otrzymuje szczegółowe wytyczne dotyczące dalszego postępowania. Przestrzeganie zaleceń lekarza pozwala na łagodny przebieg rekonwalescencji i zmniejsza ryzyko powikłań. Warto pamiętać, że niektóre komplikacje mogą wymagać ponownej operacji, dlatego kontrole są istotne.

Powikłania po korekcji nosa

Możliwe powikłania po zabiegu: w tym infekcje, krwawienia i zaburzenia gojenia; ich wczesne rozpoznanie ogranicza ryzyko.

• infekcja,
• nadmierne krwawienie,
• gorsze gojenie się ran,
• asymetria nosa,
• zmiany w czuciu skóry (odrętwienie),
• pęknięcie małych powierzchownych naczynek nosa,
• ryzyko związane ze znieczuleniem,
• zmiana w procesie wdychania powietrza może się pojawić po zabiegu plastyki nosa lub plastyki przegrody nosowej,
• nierówności przegrody – pojawiają się rzadko i wymagają zabiegu korygującego,
• blizny,
• zmiany w kolorze skóry,
• prawdopodobieństwo powtórnej operacji.

Alternatywne metody korekcji nosa

Alternatywne metody korekcji nosa obejmują rhinoplastykę niechirurgiczną, która polega na wstrzykiwaniu wypełniaczy, takich jak kwas hialuronowy, aby poprawić kształt nosa bez konieczności operacji. Jest to mniej inwazyjna opcja, która może być odpowiednia dla pacjentów poszukujących niewielkich korekt, a efekty są odwracalne.