Jak przygotować się do operacyjnego leczenia stulejki

Stulejka jest to utrudnione (stulejka częściowa) lub niemożliwe (stulejka całkowita) odprowadzanie napletka do rowka zażołędnego. U chłopców do 3 roku życia jest ona fizjologiczna, jeśli się utrzymuje po upływie tego okresu, dziecko powinien zbadać lekarz.

Stulejka może być wrodzona lub rozwijać się w wyniku procesu chorobowego w trakcie życia mężczyzny. Przyczyną pojawienia się stulejki nabytej są zwykle powtarzające się stany zapalne w okolicy napletka, związane z niewystarczającą higieną lub toczącą się infekcją.

Podstawową metodą leczenia stulejki jest wykonanie zabiegu operacyjnego: plastyki napletka lub obrzezania. U części pacjentów jest możliwe leczenie przy pomocy maści zawierającej steroidy, jednak o rodzaju koniecznego leczenia decyduje lekarz po zbadaniu chorego.

Przyczyny i przygotowanie do zabiegu stulejki

W niektórych sytuacjach lekarz może zalecić wcześniejsze, kilkudniowe stosowanie preparatów nawilżających lub zmiękczających skórę, aby zmniejszyć napięcie tkanek i ułatwić higienę przed zabiegiem. Jeśli obecne są objawy infekcji grzybiczej, konieczne może być krótkie leczenie przeciwgrzybicze, ponieważ stan zapalny znacząco zwiększa ryzyko powikłań pooperacyjnych.

Jedną z przyczyn powstawania stulejki jest stan zapalny, toczący się w okolicy napletka. Zapalenie powoduje również utrudnione gojenie i gorszy przebieg okresu pooperacyjnego. Jeśli lekarz przed zabiegiem zauważy toczący się proces zapalny, może zalecić stosowanie maści z antybiotykiem celem wyleczenia infekcji.

Najczęstsze przyczyny i czynniki ryzyka stulejki:

• nieprawidłowe, wrodzone zwężenie ujścia napletka
• nawracające stany zapalne napletka i żołędzi
• niewystarczająca higiena okolicy intymnej
• przewlekłe infekcje bakteryjne lub grzybicze
• bliznowacenie skóry po wcześniejszych urazach lub stanach zapalnych

Jeśli takie leczenie nie jest konieczne, przed operacją stulejki należy szczególnie dbać o higienę prącia. Podczas kąpieli mężczyzna powinien odprowadzać napletek i wymywać żołądź prącia z mastki i moczu. Każde oddanie moczu również powinno być poprzedzone odprowadzeniem napletka.

Takie postępowanie jest istotne zarówno w ramach profilaktyki jak i przygotowania do zabiegu leczenia stulejki. Dodatkowo w dniu zabiegu należy ogolić krocze. Owłosienie może przeszkadzać operatorowi i utrudniać przeprowadzenie operacji.

Pacjenci przewlekle przyjmujący leki rozrzedzające krew (np. w przebiegu chorób kardiologicznych) powinni omówić ich dawkowanie przed zabiegiem. Decyzja o ewentualnym czasowym odstawieniu medykamentu zawsze musi być podejmowana przez lekarza prowadzącego i nigdy nie powinna być decyzją pacjenta.

Niezbędne badania przed operacją

W okresie maksymalnie 14 dni przed zabiegiem pacjent powinien wykonać morfologię oraz oznaczyć wskaźniki krzepnięcia krwi. Niekorzystne parametry krwi mogą spowodować konieczność przełożenia operacji na inny termin. Taka sytuacja ma miejsce rzadko, jednak dla bezpieczeństwa pacjenta konieczne jest przeprowadzenia powyższych badań.

Dwa tygodnie przed operacją jest to okres, w którym mężczyzna nie powinien chorować, ponieważ może to mieć niekorzystny wpływ na przebieg okresu pozabiegowego. Należy w tym czasie unikać osób przeziębionych oraz wychładzania organizmu.

Jeśli wystąpią objawy chorobowe, najlepiej jest skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub bezpośrednio z chirurgiem wykonującym zabieg, a nie leczyć się samemu. Jest to szczególnie istotne dlatego, że leki dostępne bez recepty stosowane w przeziębieniu (np. aspiryna), mają zdolność rozrzedzania krwi. To z kolei może utrudnić przebieg operacji i rekonwalescencji.

U niektórych pacjentów, szczególnie z chorobami przewlekłymi (np. cukrzycą), lekarz może zlecić dodatkowe badania, takie jak glikemia, kreatynina lub badanie ogólne moczu, aby ocenić ryzyko ewentualnych zaburzeń gojenia po zabiegu.

Najważniejsze badania i konsultacje przed zabiegiem:

• morfologia krwi i wskaźniki krzepnięcia
• dodatkowe badania laboratoryjne w zależności od chorób przewlekłych
• ocena ogólnego stanu zdrowia przez lekarza
• ewentualne konsultacje z kardiologiem lub diabetologiem
• omówienie przyjmowanych leków, zwłaszcza przeciwkrzepliwych

W zależności od historii chorób pacjenta oraz wcześniejszych zabiegów, specjalista może rozważyć dodatkowe konsultacje, np. z kardiologiem lub diabetologiem. Pozwala to na lepsze przygotowanie organizmu do interwencji chirurgicznej oraz zmniejszenie ryzyka powikłań.

Przygotowanie rzeczy i organizacji przed zabiegiem

Przed zabiegiem operacyjnego leczenia stulejki warto zabezpieczyć się w zestaw jałowych opatrunków, preparatów do odkażania oraz w obcisłą bieliznę. Podczas konsultacji ze specjalistą warto dopytać także o to, jakie środki przeciwbólowe będą potrzebne w okresie pooperacyjnym. Takie postępowanie pozwoli na uniknięcie stresu związanego z tego typu zakupami po zabiegu i umożliwi prawidłowe dbanie o higienę w okresie rekonwalescencji.

Warto również zaplanować kilka dni spokojnego trybu życia po zabiegu. Niektóre miejsca pracy wymagają wysokiej aktywności fizycznej lub długotrwałego przemieszczania się, co może być niewskazane bezpośrednio po operacji. Zapewnienie sobie wsparcia bliskich w pierwszej dobie po zabiegu również może okazać się pomocne.

W wielu ośrodkach medycznych obowiązuje konieczność przybycia na zabieg na czczo. Oznacza to niejedzenie posiłków przez 6 godzin przed procedurą oraz powstrzymanie się od picia przez 2 godziny przed nią, jeśli lekarz nie wyda innych zaleceń. Określenie na czczo jest kluczowe dla bezpieczeństwa znieczulenia.

Szczepienia i profilaktyka zakażeń

Zabieg leczenia stulejki jest małoinwazyjny, jednak – jak każda procedura chirurgiczna – niesie z sobą ryzyko zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu B. Warto więc upewnić się, czy chory miał wykonany cały zestaw trzech szczepień. Jeśli nie, powinno się wykonać szczepienie przed zabiegiem.

Gdy pacjent był szczepiony, warto oznaczyć stężenie przeciwciał anty HBs, które świadczą o tym, czy szczepienia nadal chronią pacjenta. W sytuacji gdy ich poziom jest zbyt niski, w celu uodpornienia konieczne jest podanie dawki przypominającej.

W kontekście aktualnych zaleceń medycznych coraz częściej zwraca się uwagę na ogólnoustrojowy stan zdrowia i znaczenie profilaktyki chorób zakaźnych przed nawet niewielkimi zabiegami chirurgicznymi. Pacjenci z obniżoną odpornością, np. w wyniku chorób autoimmunologicznych lub terapii immunosupresyjnej, mogą wymagać dodatkowych konsultacji specjalistycznych przed operacją.

Warto także zadbać o regularną higienę rąk, dezynfekcję okolicy intymnej przed zabiegiem oraz unikanie kontaktów seksualnych kilka dni przed procedurą, aby zmniejszyć ryzyko przeniesienia ewentualnych bakterii do miejsca operowanego.