Rodzaje operacji plastycznych nosa

Rynoplastyka, bo tak brzmi profesjonalna nazwa operacji plastycznej nosa, to jeden z najpopularniejszych zabiegów chirurgii plastycznej. Jest on skierowany do kobiet, które ukończyły szesnaście lat i mężczyzn po osiemnastym roku życia. Granice te są związane z zakończeniem naturalnego kształtowania się wyglądu nosa. Ludzie najczęściej poddają się rynoplastyce ze względów estetycznych, jednak zdarza się, że taki zabieg należy przeprowadzić także ze względów zdrowotnych, np. problemów z oddychaniem.

Rodzaje nosów

Każdy nos wygląda inaczej. Może posiadać inny profil, jak również kształt samego koniuszka. Biorąc pod uwagę profil nosa ,wyróżniamy kilka jego rodzajów:

• prosty
• bulwiasty
• wklęsły
• falisty
• wypukły
• garbaty

Koniuszki nosa mogą być zaś zadarte, poziome lub opuszczone. Jak widać, liczba możliwych wariantów wyglądu nosa jest ogromna. Nie każdy defekt będzie też na tyle duży, aby poddawać go operacji.

Rodzaje operacji plastycznych nosa

Operacja plastyczna nosa może być przeprowadzona kilkoma technikami, stąd najprostszy podział na rynoplastykę otwartą i zamkniętą. Pierwsza z nich polega na nacięciu nosa prostopadle do przegrody. Nacięcie ma kształt litery "W" i znajduje się na słupku nosa. Dzięki temu chirurg może odsunąć tkankę i uwidocznić struktury, które chce zoperować. Ta technika ma liczne zalety, jak np. dobry dostęp do operowanych części, możliwość precyzyjnego szycia i nadania perfekcyjnego kształtu chrząstce. Jej wadą jest obrzęk, który utrzymuje się stosunkowo długo oraz blizny, które pozostaną po operacji. Są one zazwyczaj tak niewielkie, że nie widać ich gołym okiem lub bez dokładnego przyjrzenia się.

Z kolei operacja nosa metodą zamkniętą polega na przeprowadzeniu cięć wewnątrz nosa, w związku z czym zabieg nie pozostawia żadnych widocznych blizn. Zazwyczaj pierwszym etapem operacji jest odseparowanie kości nosa od skóry i innych tkanek. Następnie chirurg przechodzi do zasadniczej części zabiegu, która stanowi łamanie kości nosa lub ich nacinanie, a później formowanie w pożądany kształt. Dzięki tej technice możliwa jest zmiana kształtu nosa, a także skorygowanie jego długości i wysokości, na której jest położony. Posługując się zamkniętą techniką możliwe jest operowanie zarówno chrzęstnych, jak i kostnych części nosa.

Operacja chrzęstnych części nosa

Podziału rynoplastyki możemy dokonać również ze względu na rodzaj operowanej tkanki. Wyróżniamy zatem operację miękkich części nosa, czyli chrząstek, oraz twardych części nosa, czyli kości.

Do najczęstszych zabiegów, wykonywanych w obrębie korekcji chrzęstnych części nosa, należą:

• obniżenie czubka nosa - podczas operacji usuwana jest środkowa część chrząstek skrzydełkowych,
• podniesienie czubka nosa - w tym przypadku celem chirurga jest zszycie dwóch chrząstek skrzydełkowych,
• zmiana rozpiętości nozdrzy - polega na usunięciu bocznych części chrząstek skrzydełek nosa,
• zmiana kształtu nozdrzy - nozdrza, które są zbyt wypukłe chirurg modeluje poprzez nacięcie w kilku miejscach chrząstki, a następnie zszyciu jej,
• konchoplastyka - to zabieg laryngologiczny, który polega na wycięciu części przerośniętych małżowin nosowych w celu ułatwienia przepływu powietrza przez nos. Zabieg nie pozostawia żadnych blizn, ponieważ wykonywany jest techniką zamkniętą.
• rynoplastyka augmentacyjna - innymi słowy: uzupełnienie brakujących lub zniekształconych części materiałem syntetycznym lub chrząstką pobraną z innych części ciała, np. z okolic uszu. Podczas tego zabiegu możliwe jest skorygowanie nosa siodłowego.

Po korekcji czubka nosa zakłada się do nozdrzy sączki, które usuwane są po około dwóch dobach. Czas rekonwalescencji po tego typu operacji wynosi około dwóch tygodni, jednak efekt widoczny będzie dopiero po kilku miesiącach.

Operacja nosa kostnego

Do operacji kostnych części nosa zaliczamy między innymi:

• operację garbu nosa - w początkowej fazie polega na odseparowaniu skóry i błony śluzowej od grzbietowej kości nosa. Następnie chirurg przez nacięcie w poprzek przegrody nosowej lub nad chrząstką skrzydłową wprowadza niewielkie dłuto, którym skuwa nadmiar kości. W przypadku, gdy garb jest niewielki istnieje możliwość spiłowania kości,
• septoplastykę - czyli korekcję przegrody nosowej. Ten zabieg przeznaczony jest dla osób ze skrzywioną przegrodą nosową, które skarżą się na problemy z oddychaniem lub cierpią z powodu przewlekłego zapalenia zatok i innych dolegliwości. W niektórych przypadkach możliwe jest poprawienie linii przegrody poprzez uformowanie chrząstki, jednak u wielu osób konieczne jest nadłamanie kości i unieruchomienie jej za pomocą tamponady lub specjalnych szyn,
• poczwórną osteotomię - ten typ rynoplastyki należy do tzw. totalnej korekcji nosa i podobnie jak w przypadku dwóch poprzednich zabiegów, w pierwszej kolejności chirurg odseparowuje skórę i błonę śluzową nosa. Następnie kości nosa są łamane w kilku miejscach i składane na nowo, by uzyskać pożądany kształt. Ten rodzaj operacji służy do poprawienia wyglądu nosa garbatego, krzywego i zniekształconego np. w wyniku wypadku, ale nie tylko,
• zmniejszanie lub skrócenie nosa - to tak zwana rynoplastyka redukcyjna, która polega na usunięciu fragmentów kości, a następnie zszyciu "luk" z pozostałą tkanką. Dzięki usunięciu i przestawieniu kości nosa można również zmienić jego położenie.

Po tego typu zabiegach zwykle na nos zakładany jest opatrunek gipsowy, który ma ustabilizować kość, a do nosa wkładane są sączki i tamponada. Możliwe dolegliwości bólowe związane z okresem pooperacyjnym można skutecznie zwalczać doustnymi środkami przeciwbólowymi. Przez pierwsze dni rekonwalescencji pacjent powinien unikać pozycji leżącej, a na noc używać wysokiej poduszki w celu uniesienia głowy. Do momentu wyjęcia sączków pacjent musi oddychać przez usta.

Zalecenia przed i po operacji plastycznej nosa

Na kilka dni przed operacją plastyczną nosa pacjent powinien zaprzestać palenia tytoniu, picia alkoholu i przyjmowania środków rozrzedzających krew. Kobiety nie powinny zgłaszać się na zabieg w trakcie miesiączki lub na dwa dni przed. W dniu zabiegu pacjent powinien być na czczo lub nie jeść przez co najmniej osiem godzin przed operacją.

W zależności od rodzaju zabiegu, po operacji plastycznej nosa pacjent może odczuwać dyskomfort, ból i obrzęk przez kilka dni. Obrzęk utrzymuje się dłużej w przypadku operacji przeprowadzonych techniką otwartą. W przypadku operacji części chrzęstnych nosa, w drugiej dobie po zabiegu pacjent zgłasza się na usunięcie setonu. Natomiast po około trzech dniach następuje zmiana opatrunków i usunięcie tamponady w przypadku pacjentów po operacji części kostnych. U tych samych pacjentów po około tygodniu zostaje zdjęty stabilizator gipsowy. Średni czas pełnej rekonwalescencji, czyli uzyskania ostatecznego efektu operacji oraz ustąpienia obrzęków, wynosi od siedmiu miesięcy do roku.