Rodzaje operacji plastycznych nosa

Rynoplastyka, bo tak brzmi profesjonalna nazwa operacji plastycznej nosa, to jeden z najpopularniejszych zabiegów chirurgii plastycznej. Jest on dedykowany dla osób po osiemnastym roku życia. Te granice wiekowe związane są z procesem naturalnego kształtowania się wyglądu nosa. Najczęściej pacjenci poddają się rynoplastyce ze względów estetycznych, jednak zdarza się, że taki zabieg należy przeprowadzić także z przyczyn zdrowotnych, np. z powodu problemów z oddychaniem.

Różnorodność kształtów nosa

Każdy nos wygląda inaczej. Każdy ma inny profil, jak również kształt samego koniuszka.

Biorąc pod uwagę profil nosa, wyróżniamy kilka jego rodzajów:

• prosty,
• bulwiasty,
• wklęsły,
• falisty,
• wypukły,
• garbaty.

Koniuszki nosa mogą być zadarte, poziome lub opuszczone. Liczba możliwych wariantów wyglądu nosa jest niezliczona. Nie każdy defekt będzie jednak na tyle duży, aby poddawać go korekcie.

Techniki operacyjne w rynoplastyce

Operacja plastyczna nosa może być przeprowadzona kilkoma technikami, stąd najprostszy podział na rynoplastykę otwartą i zamkniętą. Pierwsza z nich polega na nacięciu nosa prostopadle do przegrody. Nacięcie ma kształt litery "W" i znajduje się na słupku nosa. Dzięki temu chirurg może odsunąć tkankę i uwidocznić struktury, które chce zoperować.

Ta technika ma liczne zalety, jak np. dobry dostęp do operowanych części, możliwość precyzyjnego szycia i nadania perfekcyjnego kształtu chrząstce. Po zabiegu bardzo krótko utrzymuje się niewielki obrzęk, a blizny już miesiąc po operacji stają się zupełnie niewidoczne.

Warto wiedzieć, że rynoplastyka otwarta służy zazwyczaj do likwidowania asymetrii wierzchołka nosa oraz niewielkich skrzywień wynikających z jego niewłaściwego położenia. Ta metoda jest szczególnie polecana w przypadkach, kiedy konieczne jest uzupełnienie kości lub części chrzęstnych nosa, czyli tzw. augmentacja.

Dzięki temu istnieje możliwość skorygowania tzw. nosa siodłowego. W nowoczesnej chirurgii ta metoda jest wybierana najczęściej, jako że daje chirurgowi swobodny dostęp do operowanych części i pełną możliwość kształtowania tkanek nosa.

Z kolei operacja nosa metodą zamkniętą polega na przeprowadzeniu cięć wewnątrz nosa, w związku z czym zabieg nie pozostawia żadnych widocznych blizn. Zazwyczaj pierwszym etapem operacji jest odseparowanie kości nosa od skóry i innych tkanek.

Następnie chirurg przechodzi do zasadniczej części zabiegu, która stanowi łamanie kości nosa lub ich nacinanie, a później formowanie w pożądany kształt. Dzięki tej technice możliwa jest zmiana kształtu nosa, a także skorygowanie jego długości i wysokości, na której jest położony.

Posługując się zamkniętą techniką, możliwe jest operowanie zarówno chrzęstnych, jak i kostnych części nosa. Nowoczesne techniki operacyjne coraz częściej wykorzystują także technologie takie jak modelowanie 3D, które pozwala na dokładne zaplanowanie kształtu nosa przed przystąpieniem do zabiegu.

To narzędzie pomaga zarówno chirurgom, jak i pacjentom lepiej zrozumieć, jakie będą efekty operacji. Każda technika ma swoje zalety i jest preferowana w określonych przypadkach. Na przykład, rynoplastyka otwarta jest preferowana przy skomplikowanych deformacjach, które wymagają dokładnego dostępu do struktury nosa.

Z kolei metoda zamknięta często jest stosowana przy mniej skomplikowanych korektach, gdzie kluczowe jest minimalizowanie widocznych blizn.

Korekcja chrzęstnych elementów nosa

Podziału rynoplastyki możemy dokonać również ze względu na rodzaj operowanej tkanki. Wyróżniamy zatem operację miękkich części nosa, czyli chrząstek, oraz twardych części nosa, czyli kości.

Do najczęstszych zabiegów, wykonywanych w obrębie korekcji chrzęstnych części nosa, należą:

• obniżenie czubka nosa - podczas operacji usuwana jest środkowa część chrząstek skrzydełkowych,
• podniesienie czubka nosa - w tym przypadku celem chirurga jest zszycie dwóch chrząstek skrzydełkowych,
• zmiana rozpiętości nozdrzy - polega na usunięciu bocznych części chrząstek skrzydełek nosa,
• zmiana kształtu nozdrzy - nozdrza, które są zbyt wypukłe, chirurg modeluje poprzez nacięcie w kilku miejscach chrząstki, a następnie przez jej zszycie,
• konchoplastyka - to zabieg laryngologiczny, który polega na wycięciu części przerośniętych małżowin nosowych w celu ułatwienia przepływu powietrza przez nos. Zabieg nie pozostawia żadnych blizn, ponieważ wykonywany jest techniką zamkniętą,
• rynoplastyka augmentacyjna - jest to uzupełnienie brakujących czy zniekształconych części materiałem syntetycznym lub chrząstką pobraną z innych części ciała, np. z okolic uszu. Podczas tego zabiegu możliwe jest skorygowanie nosa siodłowego.

Po korekcji czubka nosa zakłada się do nozdrzy sączki, które usuwane są po około dobie. Czas rekonwalescencji jest bliski jednego tygodnia, kiedy należy nosić gips, jednak ostateczny efekt widoczny będzie dopiero po kilku miesiącach.

Korekcja kostnych struktur nosa

Do operacji kostnych części nosa zaliczamy między innymi:

• operację garbu nosa - w początkowej fazie polega na odseparowaniu skóry i błony śluzowej od grzbietowej kości nosa. Następnie chirurg przez nacięcie w poprzek przegrody nosowej lub nad chrząstką skrzydłową wprowadza niewielkie dłuto, którym skuwa nadmiar kości. W przypadku, gdy garb jest niewielki, istnieje możliwość spiłowania kości,
• septoplastykę - czyli korekcję przegrody nosowej. Ten zabieg przeznaczony jest dla osób ze skrzywioną przegrodą nosową, które skarżą się na problemy z oddychaniem lub cierpią z powodu przewlekłego zapalenia zatok i innych dolegliwości. W niektórych przypadkach możliwe jest poprawienie linii przegrody poprzez uformowanie chrząstki, jednak u wielu osób konieczne jest nadłamanie kości i unieruchomienie jej za pomocą tamponady lub specjalnych szyn,
• poczwórną osteotomię - ten typ rynoplastyki należy do tzw. totalnej korekcji nosa i podobnie jak w przypadku dwóch poprzednich zabiegów, w pierwszej kolejności chirurg odseparowuje skórę i błonę śluzową nosa. Następnie kości nosa są łamane w kilku miejscach i składane na nowo, by uzyskać pożądany kształt. Ten rodzaj operacji służy do poprawienia wyglądu nosa garbatego, krzywego i zniekształconego np. w wyniku wypadku,
• zmniejszanie lub skrócenie nosa - to tak zwana rynoplastyka redukcyjna, która polega na usunięciu fragmentów kości, a następnie zszyciu "luk" z pozostałą tkanką. Dzięki usunięciu i przestawieniu kości nosa można również zmienić jego położenie.

Zwykle po tego typu zabiegach na nos zakładany jest opatrunek gipsowy, który ma ustabilizować kość, a do nosa wkładane są sączki i tamponada. Możliwe jest występowanie dolegliwości bólowych związanych z okresem pooperacyjnym.

Pacjent powinien unikać pozycji leżącej, a na noc używać wysokiej poduszki w celu uniesienia głowy. Do momentu wyjęcia sączków pacjent musi oddychać przez usta.

Zalecenia przed i po rynoplastyce

Na kilka dni przed operacją plastyczną nosa pacjent powinien:

• zaprzestać palenia tytoniu,
• unikać picia alkoholu,
• nie przyjmować środków rozrzedzających krew,
• kobiety nie powinny zgłaszać się na zabieg w trakcie miesiączki lub na dwa dni przed,
• w dniu zabiegu pacjent powinien być na czczo lub nie jeść przez co najmniej osiem godzin przed operacją.

W zależności od rodzaju zabiegu, po operacji plastycznej nosa pacjent może odczuwać dyskomfort, ból i obrzęk przez kilka dni. W przypadku operacji części chrzęstnych nosa usunięcie setonu następuje znacznie szybciej, bo w kilka godzin po zabiegu. Natomiast po dwóch dniach następuje zmiana opatrunków i usunięcie tamponady w przypadku pacjentów po operacji części kostnych.

U tych samych pacjentów po około siedmiu dniach zostaje zdjęty stabilizator gipsowy. Średni czas pełnej rekonwalescencji, czyli uzyskania ostatecznego efektu operacji oraz ustąpienia obrzęków, wynosi nawet do pół roku. Warto również pamiętać, że pełna ocena efektu zabiegu jest możliwa dopiero po całkowitym zniknięciu obrzęków, co może potrwać nawet do roku.

Z tego względu zaleca się cierpliwość i regularne konsultacje z lekarzem prowadzącym.

Konsultacja przedoperacyjna

Konsultacja przedoperacyjna jest kluczowa, aby omówić oczekiwania pacjenta, zrozumieć ryzyko związane z operacją i upewnić się, że nie ma przeciwwskazań do zabiegu.

Opieka pooperacyjna

Opieka pooperacyjna obejmuje regularne wizyty kontrolne, które pomagają w monitorowaniu procesu gojenia i ewentualnych powikłań.

Potencjalne powikłania

Jak przy każdej operacji, rynoplastyka niesie ze sobą ryzyko powikłań, takich jak infekcje, krwawienie, niepożądane reakcje na znieczulenie oraz możliwość niezadowalających efektów kosmetycznych, co może wymagać korekty. Dlatego tak ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o operacji skonsultować się ze specjalistą i zrozumieć wszystkie aspekty zabiegu.

Umów się na konsultację

Umów się na konsultację do naszych lekarzy i rozwiej swoje wątpliwości już dziś!